Informacja Szefa KAS na temat prowadzenia działalności za pośrednictwem zagranicznej spółki osobowej – uwaga na miejsce zarządu i sztuczny sposób działania
Szef KAS zwraca uwagę na wnioski o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego kierowane przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, w których przedstawiany jest stan faktyczny, dotyczący posiadania zagranicznego zakładu w formie spółki osobowej, wskazujący w opinii Szefa KAS na możliwość zastosowania przepisów o przeciwdziałaniu unikaniu opodatkowania.
Opisywany przez wnioskodawców zespół czynności polega na zaistnieniu następujących elementów:

1. osoba fizyczna, będąca polskim rezydentem podatkowym (np. prowadząca działalnośćw zakresie świadczenia usług niematerialnych) przystępuje, jako wspólnik ponoszący ograniczoną odpowiedzialność, do spółki nieposiadającej osobowości prawnej (spółka osobowa) mającej siedzibę za granicą, której struktura odpowiada formie prawnej spółki komandytowej,
2. przyjęciu założenia zgodnie z którym uczestnictwo w spółce osobowej, która nie jest podatnikiem podatku dochodowego w kraju siedziby, skutkuje powstaniem zagranicznego zakładu osoby fizycznej ,
3. twierdzeniu, że zagraniczna spółka osobowa prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu analogicznych usług niematerialnych, w szczególności na rzecz podmiotów polskich,
4. wynagrodzenie zagranicznej spółki osobowej poddawane jest opodatkowaniu w państwie, w którym została utworzona, na zasadzie osiągania dochodów z działalności gospodarczej za pośrednictwem zakładu w tym państwie .

Szef KAS zwraca uwagę, że w przypadku zakładania zagranicznych spółek kapitałowych Minister Finansów wydał już Ostrzeżenie nr 3 przed optymalizacją podatkową z wykorzystaniem spółek zagranicznych z uwagi na przepisy dotyczące tzw. miejsca zarządu .Szef KAS zaznacza, że w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie dokonuje weryfikacji prawdziwości twierdzeń formułowanych przez zainteresowanych w opisie stanu faktycznego lub w opisie zdarzenia przyszłego. Przedstawiane więc we wnioskach o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego założenia o powstaniu zagranicznego zakładu, z uwagi na uczestnictwow spółce osobowej (punkt 2 powyżej) lub twierdzenie o prowadzeniu przez zagraniczną spółkę osobową działalności gospodarczej (punkt 3 powyżej) mogą być jednak następczo weryfikowane pod kątem zgodności z rzeczywistością w procedurze kontrolnej.
W konsekwencji, w przypadku takiej weryfikacji wdrożonych dotychczas struktur okazać się może, że zagraniczna spółka osobowa, w której wspólnikiem jest osoba fizyczna, będąca polskim rezydentem podatkowym, nie posiadała substratu materialnego na terenie państwa swojej rejestracji, który uprawniał do zastosowania regulacji prawnych dotyczących zagranicznego zakładu, ani tym bardziej nie świadczyła fizycznie usług z terytorium tego państwa.
Jednak nawet w przypadku, gdy przedstawiony schemat wykorzystania zagranicznej spółki osobowej odpowiada rzeczywistości, konieczna jest analiza, czy nie stanowi on niedozwolonego unikania opodatkowania.
Należy zwrócić uwagę, że na sztuczny sposób działania wskazywać może przypisywanie spółce transparentnej podatkowo (opodatkowanej na poziomie wspólników) dochodu generowanego wyłącznie lub głównie z działalności gospodarczej prowadzonej faktycznie przez jej wspólnika. Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej przesłanką do stwierdzenia sztuczności działania jest bowiem angażowanie podmiotów pośredniczących pomimo braku uzasadnienia ekonomicznego lub gospodarczego. Wskazany schemat działania może być wykorzystywany, w opinii Szefa KAS, w celu osiągnięcia korzyści podatkowej, sprzecznej z przepisami Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegającej na doprowadzeniu do podwójnego nieopodatkowania dochodów.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Ostrzeżenie przed optymalizacją podatkową związaną z nadużyciem zwolnienia podatkowego dla dywidend
Ministerstwo Finansów zidentyfikowało przypadki nadużywania zwolnienia podatkowego dla dywidend poprzez dokonywanie ich wypłat z wykorzystaniem spółek pośredniczących.
Schematy opisane w ostrzeżeniu stosowane są przede wszystkim w przypadkach, gdy zagraniczny inwestor nabywa udziały w polskich spółkach („spółki operacyjne") nie bezpośrednio, ale z wykorzystaniem spółek zlokalizowanych w innych państwach UE/EOG, np. w Luksemburgu („spółki pośredniczące").
W efekcie powstaje struktura, w której udziałowcem spółek polskich są spółki pośredniczące (UE/EOG), których z kolei udziałowcem jest ten inwestor zagraniczny (podmiot spoza UE/EOG, działający z jurysdykcji o bardzo niskim poziomie opodatkowania oraz o liberalnych wymaganiach regulacyjnych, w tym zakresie transparentności, np. na Wyspie Jersey („spółka holdingowa").
W niektórych schematach optymalizacyjnych występuje także polska spółka, której działalność polega na zarządzaniu aktywami („spółka zarządzająca"). Jej zadaniem jest faktyczne zarządzanie całą strukturą, w tym dokonywanie decyzji inwestycyjnych oraz kontrolowanie bieżącej działalności spółek operacyjnych. Zazwyczaj 100% udziałowcem spółki zarządzającej jest spółka holdingowa. Ponadto, między spółką zarządzającą a spółkami operacyjnymi lub pośredniczącymi mogą występować powiązania osobowe (te same osoby fizyczne jako członkowie zarządów i rad nadzorczych lub udziałowcy).

Mechanizm agresywnej optymalizacji
W rezultacie dywidenda, która w typowej sytuacji byłaby opodatkowana w Polsce CIT według stawki 19%, nie jest w ogóle opodatkowana. Dochodzi zatem do tzw. podwójnego nieopodatkowania (ang. double non-taxation) dywidendy, sprzecznego z celem dyrektywy PSD oraz polskich przepisów ustawy o CIT, które ją implementują.

Szczególna klauzula przeciwko nadużyciu zwolnienia podatkowego dla dywidend
Od 31 grudnia 2015 r. w polskiej ustawie o CIT funkcjonuje art. 22c, którego celem jest wyłączenie możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania m.in. dywidend. Przepis ten stanowi, że wskazany skutek zaistnieje jeśli czynność prawna nie ma rzeczywistego charakteru, a jej głównym celem lub jednym z głównych celów było uniknięcie opodatkowania, na podstawie zwolnienia określonego w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, a ponadto uzyskanie tego zwolnienia nie skutkuje wyłącznie wyeliminowaniem podwójnego opodatkowania.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Można odliczać VAT z faktury otrzymanej od podmiotu wykreślonego z ewidencji, o ile transakcja faktycznie miała miejsce, a celem transakcji nie było oszustwo
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 19 października 2017 r. (C 101/16) orzekł, że dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w sprawie w postępowaniu głównym, na mocy którego podatnikowi odmawia się prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej z tego względu, że podmiot, który świadczył na jego rzecz usługę i wystawił z tego tytułu fakturę, na której wyraźnie zostały wskazane wydatki i podatek od wartości dodanej, został uznany przez organ podatkowy państwa członkowskiego za nieaktywny, przy czym to uznanie za nieaktywnego zostało opublikowane i jest dostępne na stronie internetowej dla wszystkich podatników w tym państwie, jeżeli owa odmowa prawa do odliczenia jest systematyczna i ostateczna oraz nie pozwala na przedłożenie dowodów na niepopełnienie przestępstwa podatkowego lub na brak utraty wpływów podatkowych.
Źródło: http://curia.europa.eu/juris/document/document....

Czy opłata za usługę kształcenia w ramach studiów podyplomowych w zakresie coachingu będzie stanowiła koszty uzyskania przychodu przedsiębiorcy?
W interpretacji z dnia 20 października 2017 r. (0111-KDIB1-1.4011.142.2017.1.NL) opisano, że wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi na rzecz Spółki z o.o. w oparciu o umowę agencyjną. Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest m.in. 46.16.Z działalność agentów zajmujących się sprzedażą wyrobów tekstylnych, odzieży, wyrobów futrzarskich, obuwia i artykułów skórzanych oraz 70.22.Z pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. W ramach umowy zawartej ze Spółką z o.o., Wnioskodawczyni jest zobowiązana do dokonywania czynności polegających na sprzedaży konsumentom towarów, stanowiących własność spółki. Wnioskodawczyni jest zobowiązana do prowadzenia działalności salonu sprzedaży w sposób zapewniający najlepszą obsługę klienta oraz w sposób zapewniający uzyskiwanie najlepszej efektywności i największej ilości sprzedawanych towarów. Wynagrodzenie, które otrzymuje za wyświadczone usługi jest uzależnione od wykonania planu sprzedażowego. Wnioskodawczyni odbyła podyplomowe studia coachingu, które umożliwiły jej zdobycie odpowiedniej wiedzy niezbędnej do rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej i przyczyniają się do zwiększenia przychodów osiąganych w ramach tej działalności. Program studiów obejmował zajęcia na temat coachingu w biznesie (jak chociażby coaching przywódczy, coaching zmiany, coaching konfliktu, czy coaching menedżerski).
Dyrektor KIS uznał, że odbyte podyplomowe studia coachingu, umożliwiły Wnioskodawczyni zdobycie odpowiedniej wiedzy niezbędnej do rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej i przyczyniają się do zwiększenia przychodów osiąganych w ramach tej działalności – stwierdzić należy, że opisane wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile zostały poniesione w okresie prowadzenia przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.
Wobec tego za spełnione należy uznać kryterium celowości, wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że opłata za usługę kształcenia w ramach studiów podyplomowych może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Przekazywanie klientom (lub potencjalnym klientom) gadżetów o wysokiej wartości stanowi działania z zakresu reprezentacji firmy, a drogie gadżety nie mogą być odliczone od podatku
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2017 r. (II FSK 2538/15) potwierdził stanowisko Izby Skarbowej. Organ stwierdził, że wydatki polegające na przekazaniu materiałów reklamowych o niskiej wartości jednostkowej, oznaczonych logo Skarżącej, wręczanych masowo klientom bądź potencjalnym klientom opisanej akcji reklamowej mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. jako wydatki spełniające definicje reklamy. Z kolei, wydatki o wyższej wartości oznaczone logo Skarżącej, które nie spełniają przedmiotowej definicji reklamy stanowią wydatki na reprezentację, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i jako takie nie mogą zastać zarachowane do podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Podobnie wydatków na materiały reklamowe nie zawierających logo Skarżącej nie można traktować jako wydatki o charakterze reklamowym, gdyż stanowią wydatki na reprezentację i nie stanowią kosztu uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/FDC008FCB5

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Minister Finansów wydał interpretację ogólną – kiedy menadżer jest lub nie jest podatnikiem VAT – uwagi są bardzo pomocne przy określaniu statusu innych zleceniobiorców
Minister Finansów dnia 6 października 2017 r. (PT3.810L11.2017) wydał interpretację ogólną w kwestii kwalifikacji na gruncie przepisów art. 15 ust. 1, 2 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”) czynności (usług) wykonywanych przez członków zarządu spółek (dalej: „zarządzający”), działających na podstawie umów cywilnoprawnych (umów o zarządzanie, kontraktów menadżerskich, itp.),
• w odniesieniu do których przychody są zaliczone do źródła przychodów określonego w art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych3 (dalej: „ustawa o PIT”) oraz
• zawartych w związku z regulacjami ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami4 - dalej: „ustawa o wynagradzaniu”w zakresie uznania przedmiotowych czynności (usług) jako czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”) wykonywanych w ramach samodzielnej działalności gospodarczej.
W przepisach ustawy o VAT, zdefiniowano pojęcie działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jednocześnie, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się m.in. czynności:
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT).
Zatem, w przypadku łącznego spełnienia ww. warunków, czynności podejmowanych przez osobę fizyczną nie uznaje się za czynności wykonywane w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej. To powoduje, iż osoba taka nie działa w tym przypadku w charakterze podatnika VAT, a zatem wykonywane czynności nie podlegają opodatkowaniu VAT
Zważywszy na to, że wynagrodzenie za przedmiotowe czynności (usługi) zarządzania świadczone na podstawie umowy zawartej na czas pełnienia funkcji stanowi przychód zaliczony do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT, który jest wymieniony w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, kwalifikacja tych czynności (usług) zarządzającego (jako wykonywanych przez podatnika) będzie zależeć od spełnienia pozostałych przesłanek określonych w tym przepisie ustawy o VAT.
Przepis ten nie uznaje za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą czynności, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby fizyczne (tutaj zarządzający) są związane ze zlecającym prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie (tutaj spółka) i wykonującym zlecane czynności (tutaj zarządzający) co do:
1. warunków wykonywania tych czynności (warunek pierwszy) oraz
2. wynagrodzenia (warunek drugi) oraz
3. odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (warunek trzeci).

Powyższe oznacza, że jeżeli analiza umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy zarządzającym a spółką wykaże, że spełnione są wszystkie trzy warunki to nie można uznać zarządzającego za podatnika VAT. Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że zarządzający występuje w charakterze podatnika VAT.
Warunek pierwszy - warunki wykonywania czynności. Należy uznać, że co do zasady w istotę typowej umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem jest zarządzanie spółką przez osobę fizyczną (zobowiązaną do osobistego świadczenia), wpisane jest wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej tej spółki (osoba taka zarządza tą infrastrukturą, personelem, całą organizacją i jednocześnie korzysta z niej w tym celu). Jak wskazał NSAza samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą „( ... ) nie będzie mogła zostać uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest z wykorzystaniem infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona (...)”. Można wręcz mówić o pewnym zintegrowaniu zarządzającego ze spółką, co oznacza spełnienie tego warunku. Przyjęcie zgodnie z postanowieniami ustawy o wynagradzaniu10 stosownych rozwiązań dotyczących zapewnienia zarządzającemu w zakresie niezbędnym do wykonywania usług zarządzania urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu, itp.) oraz ewentualnie innych zasobów, którymi dysponuje spółka (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowych kart płatniczych i kredytowych, itp.) dodatkowo potwierdza charakter (przemawiający za brakiem samodzielności w rozumieniu VAT) takiego stosunku prawnego.
W tym kontekście należy zauważyć, że wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej zarządzanej spółki powoduje, że zarządzający nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma ścisły związek z tym jak kształtuje się wynagrodzenie - warunek drugi). Uznaniu, że ten warunek jest spełniony nie stoi na przeszkodzie to, że w ramach przedmiotowej umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) zarządzający dysponuje szerokim zakresem swobody w organizacji swojej pracy, wyznaczaniu celów itd.

Warunek drugi - wynagrodzenie. Zakładając, że umowa przewiduje, że zarządzający korzysta z infrastruktury i organizacji wewnętrznej spółki (spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi jest spełniony w praktyce sprowadza się do weryfikacji czy umowa cywilnoprawna przewiduje dla zarządzającego stałe wynagrodzenie. Jeżeli umowa przewiduje stałe wynagrodzenie nie można mówić o ponoszeniu ryzyka ekonomicznego przez zarządzającego. Jednocześnie rozpatrywany warunek będzie spełniony także jeżeli wynagrodzenie oprócz stałego elementu będzie zawierać element zmienny (np. wypłacany pod warunkiem i/lub w wysokości określonej realizacją wyznaczonych celów zarządczych, które mogą dotyczyć w szczególności kondycji finansowej spółki, jej pozycji rynkowej, realizacji określonej inwestycji, strategii itd.) pod warunkiem jednak, że element stały będzie stanowił istotną wielkość i/lub część całkowitego wynagrodzenia. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o wynagradzaniu, wynagrodzenie całkowite członka organu zarządzającego składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe, określonej kwotowo, oraz części zmiennej stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy spółki, przy czym zgodnie z ust. 5 część zmienna nie może przekraczać 50%, a m.in. w spółkach publicznych 100% wynagrodzenia podstawowego zarządzającego w poprzednim roku obrotowym. Należy uznać, że takie ukształtowanie wynagrodzenia spełnia badany warunek. Podobnie przykładowo ustalenie w umowie dla zarządzającego stałego wynagrodzenia miesięcznego w wielkości adekwatnej do pozycji spółki, zakresu zadań itd. oraz rocznej premii stanowiącej określony procent wypracowanego w danym roku zysku spełni badany warunek.
Dla uznania spełnienia badanego warunku nie ma znaczenia okoliczność, że w umowie przewiduje się przykładowo (proporcjonalne) zmniejszenie wynagrodzenia z racji czasowego braku wykonywania czynności przez zarządzającego (wskutek własnej decyzji, choroby, zawieszenia w wykonywaniu funkcji, itp.). Podobnie nie ma znaczenia ewentualna okoliczność, że na podstawie umowy należne zarządzającemu wynagrodzenie obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie praw własności egzemplarza lub nośnika utworu i projektu wynalazczego oraz autorskich praw majątkowych do utworu, udzielenie wszelkich zezwoleń i upoważnień oraz korzystanie przez spółkę z projektów wynalazczych, w tym wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, projektów racjonalizatorskich, know-how, baz danych stworzonych przez zarządzającego, itp. - jeżeli w wyniku wykonywania umowy zarządzający stworzy utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych12. Ustalenie w umowie dla zarządzającego m.in. wynagrodzenia z niniejszego tytułu nie stoi na przeszkodzie spełnieniu badanego warunku.

Trzeci warunek - odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich. Warunek będzie spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie spółki, a nie po stronie faktycznego wykonawcy (zarządzającego), co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Warunek będzie także spełniony gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności.
Bez znaczenia pozostaje w tym kontekście odpowiedzialność zarządzającego wynikająca z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, w tym w szczególności odpowiedzialność członków zarządu wynikająca z przepisów Kodeksu spółek handlowych13.
Przykładowo, jeżeli dana umowa przewiduje, że zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków zarządzającego wynikających z umowy lub z przepisów prawa - przy czym, odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu, określonej przepisami prawa (w szczególności na mocy KSH) - niniejszy warunek nie będzie spełniony.
Należy zauważyć, że jak wskazał NSA14 „Ponoszenie ryzyka ekonomicznego nie może być utożsamiane z odpowiedzialnością menadżera za szkody wobec Spółki. Są to odrębne kwestie. Porównywanie nieograniczonej odpowiedzialności menadżera wobec Spółki ze stosunkiem pracowniczym nie wpływa na ocenę stanowiska Sądu, gdyż Sąd nie postawił tezy, że strony łączyła umowa o pracę. Stosunek ten Sąd oceniał pod kątem art. 15 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, to znaczy czy była to samodzielnie wykonywana działalność gospodarcza. Odpowiedzialność menadżera za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością ma być rozpoznawana wobec osób trzecich, nie wobec Spółki i, co tu już zostało podniesione, jej źródłem ma być stosunek zobowiązaniowy łączący menadżera ze Spółką, a nie stosunek organizacyjno-prawny członka zarządu Spółki. W tym zakresie słusznie podkreślił Sąd pierwszej instancji, że nie została ona uregulowana w kontrakcie, a zatem nie można jej domniemywać.”.
Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że jeżeli umowa cywilnoprawna (stosunek prawny) przewiduje odpowiedzialność zarządzającego wobec osób trzecich (za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosi on - z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu - na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, np. KSH) wskazany warunek nie jest spełniony.
Odpowiednio jeżeli dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności (a w przypadku braku jej uregulowania w umowie nie można jej domniemywać), należy uznać, że wskazany warunek jest spełniony.
Podsumowując, jeżeli analiza danej umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy zarządzającym a spółką wykaże, że spełnione są wszystkie trzy przedstawione powyżej warunki to zarządzającego nie można uznać za podatnika VAT. Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że zarządzający występuje w charakterze podatnika VAT.
Źródło: http://www.finanse.mf.gov.pl/documents/766655/1...

NSA potwierdza: podstawą opodatkowania czynności polegającej na wniesieniu aportem znaku towarowego jest wartość nominalna otrzymanych w zamian akcji, pomimo, że cena emisyjna akcji wyższa
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 sierpnia 2017 r. (I FSK 2326/15) w składzie rozpoznającym niniejszą skargę kasacyjną nie znajduje uzasadnionych podstaw do odstąpienia od prezentowanego w orzecznictwie stanowiska, w którym przyjęto, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. podstawą opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT czynności polegającej na wniesieniu do spółki komandytowo – akcyjnej wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego jest wartość nominalna otrzymanych w zamian akcji.
Podkreślić należy, że w stanie prawnym obowiązującym po 31 grudnia 2013 r., w przepisach określających sposób obliczania podstawy opodatkowania, brak jest odesłania do wartości rynkowej towarów i usług.
Obecnie obowiązujący przepis art. 29a ust. 1 ustawy o VAT jest bowiem odzwierciedleniem przepisu art. 73 dyrektywy 2006/112/WE, stosownie do którego, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.
Zarówno regulacja krajowa, jak również unijna jednoznacznie wskazują, że przy określaniu podstawy opodatkowania nie można dokonać szacowania wartości towaru lub usługi w oparciu o ich wartość rynkową, gdyż jedynym kryterium jest wysokość otrzymanej zapłaty.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/D7F7EC5CE6

Wdrażaniu systemu komputerowego nabytego od podmiotu zewnętrznego nie spełnia definicji działalności badawczo-rozwojowej
Czy zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych (sprzętu komputerowego) oraz licencji wchodzących w zakres wdrażanego Systemu, mogą być uznane za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p. i - co za tym idzie - Wnioskodawca będzie mógł o nie pomniejszyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 18d ust. 1 u.p.d.o.p. ?
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 8 sierpnia 2017 r. (I SA/Kr 624/17) orzekł, że działalność wnioskodawcy, polegająca na wdrażaniu systemu komputerowego nabytego od podmiotu zewnętrznego nie spełnia definicji działalności badawczo-rozwojowej zawartej w art. 4a ust. 26-28 u.p.d.o.p. Wnioskodawca zastosował, zaaplikował do procesów produkcji ,,produkt", wytworzony, wykreowany przez inny podmiot. Sam nie stworzył owego ,,systemu komputerowego". Posłużenie się w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej rozwiązaniami nowoczesnymi, innowacyjnymi pochodzącymi od innego podmiotu, nie świadczy o prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.
Co więcej, innowacyjność jest nierozerwalnie powiązana z każdą prowadzoną działalnością gospodarczą bowiem wprowadzanie nowych produktów, udoskonalanie dotychczasowych jest elementem konkurencji na rynku. Element innowacyjności wdrażanego systemu nie świadczy, że działalność produkcyjna wnioskodawcy spełnia definicję działalności badawczo- rozwojowej z art. 4a pkt 26-28 u.p.d.o.p.
Jest to po prostu wykorzystywanie określonej technologii, rozwiązań do własnej produkcji. System komputerowy i jego innowacyjność zostały wykreowane, stworzone przez inny podmiot niż wnioskodawca. System komputerowy nie jest efektem własnej działalności twórczej, obejmującej badania naukowe i prace rozwojowe wnioskodawcy.
Powyższe oznacza, że zaskarżona interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego jest prawidłowa. Zasadnie bowiem organ interpretacyjny podniósł, że sprzęt komputerowy niezbędny do uruchomienia oraz poprawnego działania Systemu wraz z licencją wchodzącą w zakres wdrażanego Systemu nie stanowią prac rozwojowych w rozumieniu art. 4a pkt 28 u.p.d.o.p. Odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych (sprzętu komputerowego) oraz licencji wchodzących w zakres wdrażanego Systemu, nie mogą być uznane za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/02632C7B0F

Faktura korygująca jest zasadna w przypadku przedterminowego rozwiązania umowy leasingu finansowego
Czy w przypadku wygaśnięcia, bądź przedterminowego rozwiązania umowy leasingu finansowego, w szczególności na skutek wystąpienia szkody całkowitej, utraty przedmiotu leasingu lub gdy umowa wygasa bądź jest rozwiązana z winy Korzystającego, Skarżąca powinna wystawić korektę faktury VAT dokumentującej wydanie przedmiotu leasingu i wykazać obrót jedynie w wysokości kwot faktycznie otrzymanych od Korzystającego?
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 września 2017 r. (I FSK 2053/15) uznał, że wygaśnięcie umowy leasingu finansowego w czasie jej trwania, bądź przedterminowe jej rozwiązanie przez Spółkę, w szczególności na skutek wystąpienia szkody całkowitej, utraty przedmiotu leasingu lub gdy umowa wygasa bądź jest rozwiązana z winy Korzystającego, spowoduje konieczność wystawienia korekty faktury VAT dokumentującej transakcję dostawy w ramach leasingu finansowego.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/45E5DE5DCD

Świadczenia pracownicze - bezpłatne zakwaterowanie i dojazd zapewniane wyłącznie na czas realizacji budowy, powyżej 500zl stanowi przychód pracownika
Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w branży budowlanej świadcząc usługi zarówno na terenie kraju jak i za granicą. W przypadku budów zagranicznych Wnioskodawca zapewnia wysyłanym tam pracownikom przejazd lub przelot i zakwaterowanie. Pracownicy nie są obciążani tymi kosztami. Bezpłatne zakwaterowanie i dojazd jest zapewniane wyłącznie na czas realizacji budowy (kontraktu). Świadczenia, które Wnioskodawca zapewnia pracownikom nie służą w żaden sposób zaspokojeniu ich (pracowników) prywatnych potrzeb i są ściśle związane z działalnością Wnioskodawcy. Opisane wydatki ponoszone przez Spółkę są ściśle związane z osiąganymi przez nią przychodami. Pracownicy Wnioskodawcy wyjeżdżają za granicę w ramach oddelegowania. Pracownicy w umowach o pracę, jako miejsce świadczenia pracy mają wskazane terytorium Polski i Niemiec. Z chwilą oddelegowania pracowników do pracy za granicą sporządzany i podpisywany jest aneks do umowy o pracę wskazujący dodatkowo kraj lub kraje, w których pracownicy mają świadczyć prace.
Czy świadczenia na rzecz pracowników w postaci zapewnienia bezpłatnego przejazdu na budowę i zakwaterowania stanowią przychód pracownika, od którego Spółka powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych jako płatnik?
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 7 września 2017 r. (0113-KDIPT2-3.4011.192.2017.2.JŚ) uznał, że przyznane przez Wnioskodawcę pracownikom świadczenia związane z wykonywaniem przez nich pracy (tj. zapewnienie bezpłatnego przejazdu na budowę i zakwaterowanie) będą stanowić dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jednocześnie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy wartość tych świadczeń, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 14, może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego do wysokości nieprzekraczającej 500 zł miesięcznie.
Zatem, od ww. dochodów pracowników ze stosunku pracy Wnioskodawca będzie obowiązany jako płatnik obliczyć i pobrać zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z treścią art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem zwolnienia przedmiotowego.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

E-Składka – jeden przelew na własny rachunek w ZUS
• Od 1 stycznia 2018 r. firmy, przedsiębiorcy oraz osoby samozatrudnione będą opłacać wszystkie składki jednym zwykłym przelewem na indywidualny numer rachunku składkowego.
• Dzięki zmianie płatnicy zamiast kilku przelewów wypełnią tylko jeden, co oznacza dla nich niższe koszty.
• Zmniejszy się też ilość błędów, ponieważ w nowym przelewie zrezygnowano z podawania danych identyfikacyjnych czy okresu i typu wpłaty.

Ważne!
Jeśli płatnik do końca grudnia 2017 r. nie otrzyma informacji o numerze rachunku składkowego albo zgubi list, powinien zgłosić się do ZUS albo zadzwonić do Centrum Obsługi Telefonicznej ZUS (nr tel. 22 560 16 00).

Natychmiastowe rozliczenie
Dzięki temu, że płatnik będzie miał swój numer rachunku składkowego, ZUS od razu zaksięguje wpłaty na jego koncie. Będą one automatycznie powiązane z jego kontem (kontem płatnika składek).

Proporcjonalny podział
Płatnik nie będzie podawał w przelewie, jakie składki opłaca i za jaki okres. ZUS każdą wpłatę podzieli proporcjonalnie na wszystkie ubezpieczenia i fundusze. Zrobi to na postawie składek za ostatni miesiąc, które płatnik wpisał do deklaracji rozliczeniowej albo które wpisał ZUS, jeśli płatnik był zwolniony z jej przekazywania.

Ważne!
Jeśli płatnik będzie miał długi składkowe, to wpłata pokryje najstarszą należność. Dzięki temu nie będą rosły odsetki za zwłokę.

Długi a ubezpieczenie chorobowe
Płatnik, który ma długi składkowe, nie będzie mógł w 2018 r. opłacić tylko bieżących składek na ubezpieczenia społeczne (w tym na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe), aby korzystać ze świadczeń z ubezpieczenia chorobowego (np. z zasiłku chorobowego).
Jego wpłata pokryje najpierw zaległości z odsetkami, a dopiero potem bieżące składki. Poza tym wpłata będzie rozdzielona proporcjonalnie na wszystkie składki.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

JPK_VAT dla mikroprzedsiębiorców od 2018 roku
• Podatnicy VAT, którzy składają deklaracje VAT-7 lub VAT-7K, od 1 stycznia 2018 r. będą mieć obowiązek prowadzenia elektronicznej ewidencji VAT.
• Swój rejestr sprzedaży i zakupów VAT będą przesyłać do resortu finansów jako Jednolity Plik Kontrolny dla potrzeb VAT (JPK_VAT).
• Ministerstwo Finansów przygotowało kampanię informacyjną na temat JPK.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

8 tys. zł kwoty wolnej od podatku od 2018 roku
• Od 1 stycznia 2018 r. kwota wolna od podatku wzrośnie do 8 tys. zł z obecnych 6,6 tys. zł.
• Korzyść z podwyższenia kwoty wolnej odczują szczególnie osoby, które uzyskują niewielkie dochody np. z umów zlecenia czy emerytur i rent.
Przygotowany przez rząd projekt nowelizacji ustaw o podatkach dochodowych: PIT, CIT oraz podatku ryczałtowym zakłada podwyższenie od 1 stycznia 2018 r. kwoty wolnej od podatku do 8000 zł. Korzyść z takiego rozwiązania odczują w szczególności osoby, które uzyskują niewielkie dochody, np. z umów zlecenia czy emerytur i rent. Podwyższenie kwoty wolnej umożliwi stopniowy wzrost ich dochodów.
Jednocześnie utrzymano malejącą wraz ze wzrostem dochodów (degresywną) kwotę wolną od podatku dla dochodów, które stanowią podstawę opodatkowania powyżej 8000 zł do 13 000 zł oraz powyżej 85 528 zł do 127 000 zł. Nie zmieni się natomiast kwota zmniejszająca podatek od podatku dla dochodów w przedziale 13 000 zł - 85 528 zł i nadal będzie wynosić 556,02 zł (co odpowiada dochodowi 3089 zł).
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Dwukrotne zwiększenie limitu 50-proc. kosztów dla twórców
• Limit przychodów osiąganych przez twórców, od których będzie można liczyć 50-proc. koszty uzysku, zostanie dwukrotnie zwiększony.
• O wspólnym projekcie, który wychodzi naprzeciw oczekiwaniom m.in. artystów i wynalazców, poinformowali 29 września 2017 roku wicepremierzy Mateusz Morawiecki i Piotr Gliński.
• Zmiany mają zacząć obowiązywać od początku 2018 roku
„Jest zgoda Ministerstwa Finansów, żeby dwukrotne zwiększyć limit przychodów, od których można liczyć 50-proc. koszty uzysku, co dla wszystkich środowisk twórców, artystów, dziennikarzy, naukowców jest dobrą wiadomością" - powiedział w Sejmie wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński podczas wspólnej konferencji prasowej z wicepremierem, ministrem rozwoju i finansów Mateuszem Morawieckim.
Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom podatników, którzy wykonują twórcze zawody, projekt ustawy przewiduje podwyższenie limitu dotyczącego stosowania 50 proc. kosztów uzyskania przychodów dla twórców o 100 proc., tj. do kwoty 85 528 zł rocznie. Oznacza to, że do poziomu 171 056 zł rocznych przychodów, twórcy będą mogli odliczać 50 proc. kosztów.
„Dzisiaj także artystom XXI wieku, grafikom komputerowym, programistom chcemy tworzyć lepszą przestrzeń do działania" – powiedział wicepremier Morawiecki. Jak zauważył, działalność twórców, w tym artystów, którzy pielęgnują dobra kultury, ma bezpośrednie przełożenie na rozwój gospodarki i technologii. „Podobnie jak Steve Jobs uważam, że najlepsze wynalazki powstają na styku między sztuką a technologią. Nie chcemy być tylko imitatorami, chcemy być kreatywni" – dodał Mateusz Morawiecki.
Zmiany mają wejść w życie od 1 stycznia 2018 r. Jak wyjaśnił wicepremier Morawiecki podwyższenie preferencji dla twórców jest możliwe dzięki skutecznemu uszczelnianiu systemu podatkowego.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Nieprawidłowe określanie podstawy opodatkowania VAT dla towarów sprzedawanych w formie zestawów
Do Ministerstwa Finansów docierają sygnały o nieprawidłowym działaniu przez podatników polegającym na manipulowaniu podstawą opodatkowania VAT przy sprzedaży towarów w formie zestawów. Dotyczy to przede wszystkim zestawów (oferowanych jako promocyjne), składających się z towarów opodatkowanych podstawową stawką VAT oraz obniżoną stawką VAT.
Postępowanie mające na celu osiągnięcie korzyści podatkowej w postaci obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT polega na zawyżaniu ceny towaru opodatkowanego stawką obniżoną VAT, przy jednoczesnym zaniżaniu ceny towaru opodatkowanego stawką podstawową VAT.

Polityka cenowa a podstawa opodatkowania
Rodzaj przyjmowanej przez przedsiębiorców strategii sprzedaży (w tym strategii cenowej) zależy od wielu czynników, m.in. od specyfiki danego rynku, rodzaju sprzedawanego towaru, czy też docelowej grupy klientów, w związku z tym strategie te mogą kształtować się w różny sposób.
W praktyce handlowej dość często występują przypadki sprzedawania towarów (w tym opodatkowanych różnymi stawkami podatku VAT) w formie zestawów promocyjnych. Korzyść jaką osiąga konsument związana jest np. z zapłatą niższej ceny za dwa lub więcej towarów nabywanych łącznie w porównaniu do sytuacji, gdy towary te byłyby zakupione osobno. Z reguły w przypadku tego rodzaju promocji, w ofercie komunikowanej konsumentowi podawana jest jedna cena (cena całkowita zestawu), jednocześnie na fakturze lub paragonie fiskalnym wydawanym konsumentowi wskazywane są poszczególne towary wchodzące w skład zestawu, z przypisanymi im cenami (dającymi łącznie cenę całkowitą). W sytuacji, gdy tego rodzaju promocjom nie towarzyszy manipulowanie podstawami opodatkowania poszczególnych towarów (patrz niżej), tego rodzaju praktykę należy uznać za prawidłową.

Ostrzeżenie
Ministerstwo Finansów informuje i ostrzega, że w przypadku towarów i usług sprzedawanych w zestawach, nieproporcjonalne obniżenie podstawy opodatkowania stawką podstawową w stosunku do podstawy opodatkowania stawką obniżoną naraża podatnika na ryzyko sporu z organem podatkowym, ponieważ tego rodzaju rozwiązania optymalizacyjne mogą zostać uznane przez organy podatkowe (po dokonaniu analizy całokształtu okoliczności faktycznych) za praktykę stanowiącą nadużycie prawa, w szczególności w kontekście zmiany ustawy o VAT[1], w której z dniem 15 lipca 2016 r. wprowadzono definicję nadużycie prawa[2].
Przez „nadużycie prawa" rozumie się dokonanie czynności w ramach transakcji, która pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy miała zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy (art. 5 ust. 5 ustawy o VAT). W takim przypadku dokonane czynności wywołują jedynie takie skutki podatkowe, jakie miałyby miejsce w przypadku odtworzenia sytuacji, która istniałaby w braku czynności stanowiących nadużycie prawa (art. 5 ust. 4 ustawy o VAT).
Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej[3], jak i polskich sądów administracyjnych[4]:
Ministerstwo Finansów ostrzega, że uznanie w konkretnym przypadku przez organ podatkowy – w ramach przeprowadzonego wobec podatnika postępowania – stosowanego przez podatnika procederu za nadużycie prawa, będzie wiązało się z negatywnymi dla tego podatnika konsekwencjami związanymi z koniecznością zapłaty podatku VAT w wysokości, jaka byłaby należna, gdyby nadużycie prawa nie zostało dokonane, wraz z odsetkami i z sankcjami określonymi w ustawie o VAT[5].
W związku z powyższym Ministerstwo Finansów zaleca, aby podatnicy, którzy stosowali lub stosują powyższe praktyki dokonali prawidłowego rozliczenia podatku VAT oraz złożyli stosowną korektę deklaracji.
Należy dodatkowo wskazać, że sposób wyceny zapasów i materiałów oraz ich ujmowania w koszcie wytworzenia produktów podlega ocenie przez audytora w toku badania sprawozdania finansowego. Stwierdzenie manipulowania cenami towarów sprzedawanych w zestawie, opisane powyżej, może prowadzić do uznania, że badany podmiot osiągnął nienależne korzyści podatkowe. Konsekwencją tego może być konieczność utworzenia rezerwy na zobowiązania związane z potencjalnym zakwestionowaniem tych korzyści przez organy podatkowe.

[1]ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221)
[2]zmiana wprowadzona ustawą z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 846)
[3] „Dla stwierdzenia istnienia nadużycia wymagane jest po pierwsze, aby dane transakcje, pomimo iż spełniają formalne przesłanki przewidziane w odpowiednich przepisach szóstej dyrektywy i ustawodawstwa krajowego transponującego tę dyrektywę, skutkowały uzyskaniem korzyści podatkowej, której przyznanie byłoby sprzeczne z celem tych przepisów. Ponadto również z ogółu obiektywnych czynników powinno wynikać, że celem spornych transakcji jest uzyskanie korzyści podatkowej.". (pkt 74 i 75 wyroku C-255/02 Halifax).
[4] Manipulowanie podstawą opodatkowania poprzez sztuczną alokację cen towarów sprzedawanych w zestawach, w sytuacjach, gdy działania takie mają wyłącznie cel osiągnięcia korzyści podatkowej, uznawane jest również za nadużycie prawa przez polskie sądy administracyjne – przykładowo wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1944/15, który dotyczył sprzedaży zestawów promocyjnych, w skład których wchodziły: książka oraz e-papieros.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Od 1 stycznia 2018 r. JPK_VAT prostszy dla przedsiębiorców
• Nowa, uproszczona struktura JPK_VAT, która zacznie obowiązywać 1 stycznia 2018 r., to wynik konsultacji z przedsiębiorcami.
• Dzięki zmianom plik będzie można wypełnić szybciej, a wątpliwe kwestie wyjaśnić bez potrzeby wizyty w urzędzie skarbowym.
Uproszczenia zostały wprowadzone w wyniku konsultacji podatkowych, przeprowadzonych z przedsiębiorcami. Polegają na ograniczeniu liczby obowiązkowych pól do wypełnienia, m.in. w części dotyczącej danych adresowych podmiotu, który składa JPK_VAT. Uporządkowane zostanie też oznaczanie kolejnych plików, które przesyła się za ten sam okres. I tak pierwszy JPK_VAT składany za dany okres, według nowej struktury w polu „cel złożenia" będzie zawierać oznaczenie „0". Pierwsza korekta będzie mieć oznaczenie „1", a następne – będą kolejno numerowane. Nie będzie przy tym możliwe przesłanie JPK_VAT, oznaczonych jako 0, 1, 2 itp., więcej niż jeden raz za dany okres (co wcześniej mogło się zdarzyć).

Łatwiejszy kontakt z administracją skarbową
1 stycznia 2018 r. w strukturze JPK_VAT pojawi się też dodatkowe, nieobowiązkowe pole „adres e-mail" w danych nagłówkowych.
To również wyjście naprzeciw oczekiwaniom przedsiębiorców. Ułatwi to szybki kontakt z podatnikiem, kiedy administracja skarbowa znajdzie niezgodności w złożonym JPK_VAT. Wysłanie powiadomienia pozwoli przedsiębiorcom na korektę rozliczenia bez konsekwencji oraz bez potrzeby bezpośredniej wizyty w urzędzie skarbowym.

Ważne!
Pliki JPK_VAT za miesiące wrzesień-grudzień 2017 r. należy przesyłać zgodnie z dotychczas obowiązującą strukturą.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Formularz CBC-P dot. informacji o grupie podmiotów dostępny na e-PUAP
• Na platformie ePUAP opublikowano wzór dokumentu CBC-P.
• To formularz przeznaczony dla jednostek, które wchodzą w skład grupy podmiotów.
Wzór dokumentu CBC-P jest dostępny w Centralnym Repozytorium Wzorów Dokumentów Elektronicznych na platformie ePUAP jako:
Wzór nr 2017/10/09/4487: CBC-P(1) POWIADOMIENIE W ZAKRESIE OBOWIĄZKU PRZEKAZANIA INFORMACJI O GRUPIE PODMIOTÓW.

Ostateczna wersja wzoru formularza (w formacie XSD) wraz z dokumentem, który zawiera opis elementów wzoru CBC-P, jest również dostępna na stronie finanse.mf.gov.pl w zakładce Automatyczna wymiana informacji w sprawach podatkowych. Formularz będzie można składać od 19 października 2017 r.

Czym jest formularz CBC-P
Formularz CBC-P służy jednostkom wchodzącym w skład grupy podmiotów do przekazywania powiadomienia do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (m.in. o tym, czy są jednostkami dominującymi, wyznaczonymi albo innymi jednostkami, które składają informację o grupie podmiotów oraz o państwie lub terytorium, w którym zostanie przekazana informacja o grupie podmiotów – art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami).
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

CBC – oficjalna wersja wzoru dokumentu elektronicznego dla formularza CBC-P

Według stanu na 12/10/2017

Już jest. Ostateczna wersja formularza na powiadomienie o tym, kto sporządza Raport CBC. Kara za brak złożenia powiadomienia CBC-P wynosi do 1 mln zł. ! Podmiot, który go  nie złoży, a należy do Grupy Kapitałowej, której skonsolidowane przychody przekroczyły 750 mln Euro, musiałby  sam sporządzać ten raport. Poniżej  fragment strony MF

Ministerstwo Finansów uprzejmie informuje, że oficjalna wersja wzoru dokumentu elektronicznego CBC-P jest opublikowana w Centralnym Repozytorium Wzorów Dokumentów Elektronicznych ePUAP (https://epuap.gov.pl/wps/portal/strefa-urzednika/inne-systemy/crwde - wzór nr 2017/10/09/4487).

Informujemy ponadto, że od dnia 19.10.2017 r. produkcyjna Bramka systemu e-Deklaracje będzie umożliwiała przyjmowanie dokumentów CBC-P.

Powyższy wzór dokumentu jest ostateczną wersją, służącą jednostkom wchodzącym w skład grupy podmiotów do przekazywania powiadomienia, o którym mowa w art. 86 ust.1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (Dz.U. poz. 648).

Pliki do pobrania:

Ostateczna wersja CBC-P (plik XSD, 14 KB)

Dokument z opisem elementów wzoru CBC-P (plik DOC, 120 KB)

Informujemy ponadto, że możliwe jest także przesłanie powiadomienia w formie pisemnej na adres:

Ministerstwo Finansów

Departament Poboru Podatków

Ul. Świętokrzyska 12

00-916 Warszawa

http://www.finanse.mf.gov.pl/abc-podatkow/umowy-miedzynarodowe/automatyczna-wymiana-informacji-w-sprawach-podatkowych

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Projekt ustawy o zmianie ustawy VAT– to nabywca zdecyduje, na które dostawy zastosuje split payment
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów.
Wprowadzony zostanie tzw. mechanizm podzielonej płatności (ang. split payment). Nowe przepisy są elementem pakietu ustaw uszczelniających system podatkowy. To również propozycja skierowana do przedsiębiorców, którzy chcieliby zabezpieczyć się przed nieświadomym udziałem w nieuczciwych lub przestępczych praktykach innych podmiotów.
Mechanizm podzielonej płatności polega na tym, że płatność za nabyty towar lub usługę jest dokonywana w taki sposób, że zapłata odpowiadająca wartości sprzedaży netto jest płacona przez nabywcę na rachunek rozliczeniowy lub jest rozliczana w inny sposób, natomiast pozostała zapłata odpowiadająca kwocie podatku od towarów i usług, jest płacona na specjalny rachunek bankowy – rachunek VAT.
Mechanizm podzielonej płatności będzie stosowany wyłącznie w odniesieniu do transakcji dokonywanych na rzecz innych podatników, czyli do tzw. transakcji B2B.
Zaproponowane rozwiązanie zakłada dobrowolność w stosowaniu mechanizmu podzielonej płatności. Inicjatywa będzie należeć do nabywcy towarów lub usług, jednak skorzystanie z tej metody rozliczeń będzie oznaczało określone konsekwencje zarówno dla nabywcy, jak i dostawcy towarów lub usługodawcy. Ponadto, dobrowolność stosowania tego mechanizmu oznacza, że można go stosować w sposób wybiórczy, czyli nie każda faktura musi być uregulowana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności – to nabywca zdecyduje, którą fakturę zapłaci z zastosowaniem tego mechanizmu i wobec którego dostawcy go zastosuje.
Aby umożliwić dokonywanie płatności w ramach mechanizmu podzielonej płatności, rachunek VAT będzie zakładany przez banki lub spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe dla każdego podmiotu posiadającego rachunek rozliczeniowy oraz analogiczny rachunek imienny dla celów działalności gospodarczej w SKOK. Zaproponowano przepisy nakładające na banki i SKOK-i obowiązek założenia wszystkim podatnikom rachunków VAT.
Zarówno sam rachunek VAT, jak i środki zgromadzone na rachunku VAT będą cały czas środkami należącymi do podatnika. Będzie on miał możliwość dysponowania nimi według swojego uznania, choć na ograniczone cele – zapłatę zobowiązania VAT do urzędu skarbowego lub zapłatę kwoty odpowiadającej kwocie VAT z faktury otrzymanej od swojego kontrahenta. Projekt nie zakłada, żeby organy podatkowe miały dostęp do tych rachunków, czy też żeby mogły samodzielnie dokonywać operacji finansowych na tych rachunkach. Dzięki proponowanemu rozwiązaniu organy te będą mieć jedynie możliwość lepszej weryfikacji, czy podatnik uczciwie rozlicza się ze swoich zobowiązań w VAT.
Zaproponowano zachęty dla tych podatników, którzy podejmą decyzję o stosowaniu mechanizmu podzielonej płatności. W szczególności do podatników, którzy będą stosować metodę podzielonej płatności, nie będą miały zastosowania przepisy związane ze stosowaniem niektórych sankcji oraz nie będą wykorzystywane regulacje o odpowiedzialności solidarnej. Ponadto, jeżeli podatnik zdecyduje się na zwrot różnicy podatku na rachunek VAT, wówczas taki zwrot będzie dokonany w przyspieszonym terminie (25 dni).
Nowe przepisy mają wejść w życie 1 kwietnia 2018 r., z wyjątkiem niektórych artykułów, które zaczną obowiązywać w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia ustawy, umożliwiających bankom i SKOK-om otwarcie rachunków VAT do rachunków prowadzonych przed dniem wejścia w życie projektowanej ustawy.
Źródło: https://www.premier.gov.pl/wydarzenia/decyzje-r...

Konwencja MLI nie zmieni sposobu rozliczania podatków przez Polaków żyjących za granicą
Wielostronna konwencja podatkowa (Multilateral Instrument to Modify Bilateral Tax Treaties, tzw. konwencja MLI) to umowa podpisana 7 czerwca 2017 r. przez ponad 100 państw. W przypadku Polski zakłada ona zmianę zawartych przez nasz kraj 78 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. MLI ma skuteczniej przeciwdziałać agresywnym optymalizacjom podatkowym na skalę międzynarodową. Wejście w życie pierwszych zmian do umów podatkowych zakładane jest przez OECD na początek 2018 r. (z uwagi na konieczność ratyfikacji i innych procedur wymaganych przez prawo wewnętrzne państw przystępujących do konwencji). Jednakże zmiany wynikające z Konwencji będą miały zastosowanie dopiero od następnego po ratyfikacji roku kalendarzowego lub nawet później.
Polacy pracujący za granicą nie będą opodatkowani w Polsce.
Jednym z wielu rozwiązań, które przewiduje konwencja, jest wprowadzenie tzw. metody kredytu podatkowego, która ma pomóc w odzyskania władztwa podatkowego nad dochodami dotychczas „zwalnianymi" na mocy umów. Przepis o „kredycie podatkowym" będzie miał zastosowanie do korporacji, a nie do osób fizycznych. W Polsce do osób fizycznych będzie miała zastosowanie tzw. „ulga abolicyjna". Oznacza to w uproszczeniu, że dochody osiągane z pracy za granicą przez Polaków nie są opodatkowane w Polsce.
Natomiast Polacy, którzy przenieśli się za granicę razem ze swoimi rodzinami i tam pracują, w ogóle nie są objęci opodatkowaniem w Polsce, ponieważ zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania nie są rezydentami dla celów podatkowych w Polsce.
Jeżeli ktoś wyjeżdża do pracy za granicą na krótki czas i wraca do Polski (np. zostawił tu rodzinę), to może podlegać opodatkowaniu w Polsce, ale wówczas zastosowanie znajdzie przepis o uldze abolicyjnej i taki pracownik nie zapłaci podatku w Polsce. Taka osoba może być obowiązana do wykazania zagranicznych dochodów swoim polskim zeznaniu podatkowym. Jednakże w Ministerstwie Finansów rozważamy wprowadzenie rozwiązań usuwających niepotrzebne obowiązki administracyjne w tym zakresie.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Dochód wspólnika spółki z o.o. - Spółka nie ma obowiązku poboru podatku
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 25 sierpnia 2017 r. (0114-KDIP3-3.4011.244.2017.1.MS1) uznał, że otrzymane przez Wspólnika wynagrodzenie z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Wnioskodawcy Spółki z o.o.) będzie stanowić dla niego przychód z "innych źródeł", o których mowa w art. 20 ustawy o PIT. Dochód ten będzie podlegał wykazaniu w zeznaniu rocznym i opodatkowaniu wraz z innymi uzyskanymi w roku podatkowym dochodami według skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT. W niniejszym przypadku nie będą przysługiwały koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy.
Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby prowadzące działalność gospodarcza, osoby prawne są obowiązane sporządzić informacje według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku. Wobec tego na Wnioskodawcy ciąży jedynie obowiązek wystawienia informacji o dochodach PIT-8C. Wnioskodawca nie jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu, czyli nie jest obowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku (zaliczki). Obowiązek rozliczenia podatku spoczywa na wspólniku.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Aviva pyta czy wspólne centrum może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT? TSUE odpowiada
Aviva należy do grupy Aviva, która prowadzi działalność w dziedzinie usług ubezpieczeniowych i ochrony emerytalnej w Europie. Podstawowym obszarem działalności tej grupy jest tworzenie długoterminowych programów oszczędnościowych, zarządzanie funduszami oraz ubezpieczenia.
W ramach procesu integracji grupa Aviva planuje utworzenie szeregu centrów usług wspólnych w wielu państwach członkowskich. Przewiduje się, iż centra te będą świadczyć usługi bezpośrednio niezbędne do wykonywania działalności ubezpieczeniowej przez podmioty z tej grupy, w szczególności usługi w zakresie kadr, usługi finansowe i księgowe, usługi informatyczne, usługi administracyjne, usługi związane z obsługą klienta oraz usługi opracowania nowych produktów.
Aviva zamierza prowadzić tę działalność poprzez utworzenie Europejskiego Ugrupowania Interesów Gospodarczych (zwanego dalej „EUIG”), które nie będzie osiągać zysków ze swej działalności zgodnie z art. 3 rozporządzenia nr 2137/85. Członkami EUIG mają być wyłącznie spółki z grupy Aviva prowadzące działalność gospodarczą z zakresu ubezpieczeń, wśród nich Aviva.
Aviva wystąpiła z zapytaniem czy w takim przypadku stosuje się zwolnienie z podatku VAT.
Sprawa doszła do NSA. Naczelny Sąd Administracyjny postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnymi:

TSUE  w wyroku z dnia 21 września 2017 r. (C 605/15)stwierdził, że art. 132 ust. 1 lit. f) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie przewidziane w tym przepisie dotyczy wyłącznie niezależnych grup osób, których członkowie wykonują czynności w interesie publicznym wymienione w tym przepisie. Zatem usługi świadczone przez niezależne grupy osób, których członkowie prowadzą działalność gospodarczą z zakresu ubezpieczeń, która nie stanowi takiej działalności w interesie publicznym, nie korzystają z owego zwolnienia.
Źródło: http://curia.europa.eu/juris/document/document.

Obowiązek w podatku VAT powstaje na koniec okresu rozliczeniowego, niezależnie od tego, czy poszczególne czynności można wyodrębnić
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 lipca 2017 r. (I FSK 1714/15) orzekł, że zgodnie z art. 19a ust. 3 u.p.t.u. usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. W myśl ust. 4 art. 19a u.p.t.u. przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/138C40B2DD

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Rozporządzenie w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej w 2018 r.
Rada Ministrów przyjęła rozporządzenie w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej w 2018 r., przedłożone przez ministra rodziny, pracy i polityki społecznej.
Minimalne wynagrodzenie za pracę w 2018 r. będzie wynosiło 2100 zł. Oznacza to wzrost o 100 zł (5 proc.) w stosunku do 2017 r. Kwota ta stanowi 47,3 proc. prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na 2018 r.Minimalna stawka godzinowa w 2018 r. będzie wynosiła 13,70 zł.
Źródło: https://www.premier.gov.pl/wydarzenia/decyzje-r...

Big data w organach podatkowych. Dane o kontrahencie uzyskasz z urzędu skarbowego!
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów.
Każdy przedsiębiorca będzie mógł zapytać Krajową Administracje Skarbową, czy jego kontrahent uczciwie i terminowo składa deklaracje i płaci podatki.
Zgodnie z projektem, przepisy o tajemnicy skarbowej nie będą stosowane w odniesieniu do – udostępnianych kontrahentowi podatnika prowadzącego działalność gospodarczą – informacji o:
• niezłożeniu przez podatnika deklaracji lub innych dokumentów, które muszą składać na podstawie przepisów ustaw podatkowych;
• nieujęciu lub ujęciu przez podatnika w deklaracji lub innych dokumentach czynności, do których był on zobowiązany na podstawie przepisów ustaw podatkowych;
• zaleganiu lub niezaleganiu przez podatnika w podatkach wynikających z deklaracji lub innych dokumentów składanych przez podatników.

Udostępnienie tych informacji polegać będzie na wydaniu przez organ podatkowy – na wniosek kontrahenta podatnika prowadzącego działalność gospodarczą – stosownego zaświadczenia. O wydanie takiego zaświadczenia będzie mogła ubiegać się każda osoba, która jest kontrahentem podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.
Projekt nowelizacji przewiduje także, że dowodami w postępowaniu podatkowym będą również dokumenty zgromadzone w trakcie działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej. Zaproponowano wyszczególnienie analiz „big data”, jako odrębnego środka dowodowego.
Nowe przepisy mają wejść w życie po 30 dniach od publikacji w Dzienniku Ustaw.
Źródło: https://www.premier.gov.pl/wydarzenia/decyzje-r...

Kto płaci PCC w okresie pomiędzy dokonaniem wpisu do rejestru a po zawiązaniu umowy spółki komandytowej?
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 września 2017 r. (II FSK 2136/15) orzekł, że skoro obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia (zawiązania) spółki komandytowej spoczywa na spółce, to w dniu jej podpisania przed notariuszem koszty te pokryć powinni zawiązujący ją wspólnicy. Zgodnie bowiem z art. 109 § 2 k.s.h., osoby, które działały w imieniu spółki po jej zawiązaniu, a przed jej wpisem do rejestru, odpowiadają solidarnie. Oznacza to, że przed chwilą dokonania wpisu do rejestru a po zawiązaniu umowy spółki istnieje określona konstrukcja prawna, a odpowiedzialność za jej zobowiązania ponoszą solidarnie osoby działające w jej imieniu. Natomiast, odmienna interpretacja przepisów art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 9 w zw. z art. 5 p.c.c. musiałaby prowadzić do błędnego wniosku, że regulacje te, w zakresie w jakim dotyczą czynności zawierania umów spółek osobowych (z wyjątkiem spółki cywilnej), są regulacjami martwymi, niemającymi zastosowania w praktyce. W chwili podpisania umowy spółki nie byłoby bowiem podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, czyli spółki rozumianej w sposób ścisły, jako podmiotu powstałego po dokonaniu wpisu do rejestru.
W rezultacie Sąd stwierdził, że na wnioskodawczyni, jako płatniku podatku od czynności cywilnoprawnych, będzie ciążył wynikający z art. 10 ust. 2 p.c.c. obowiązek poboru podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy spółki osobowej (spółki komandytowej) zawartej w formie aktu notarialnego. Podmiotami zobowiązanymi do zapłaty podatku będą natomiast osoby działające w imieniu zakładanej spółki.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/C49CA9388D

Bez znaczenia jest wiedza nabywcy, że sprzedający usługę nie rozliczy podatku VAT oraz nie opodatkuje uzyskanego przychodu podatkiem dochodowym od osób prawnych
Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć w koszty podatkowe wysokość czynszu najmu, wiedząc, że wystawca faktury nie zapłaci podatku dochodowego należnego z tej faktury, gdyż przy rozliczeniu kompensatą nie otrzyma środków pieniężnych, natomiast wiadomym jest, że nie posiada zdolności finansowej do regulowania zobowiązań?
Dyrektor Krajowej informacji Podatkowej w interpretacji z dnia 25 sierpnia 2017 r. (0111-KDIB2-1.4010.132.2017.2.BJ) uznał, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę tytułem czynszu najmu nieruchomości, w której prowadzi on działalność handlową, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Bez znaczenia jest przy tym wiedza Wnioskodawcy, że sprzedający usługę nie rozliczy podatku VAT oraz nie opodatkuje uzyskanego przychodu podatkiem dochodowym od osób prawnych, bowiem ustawa o pdop nie uzależnia możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów podatkowych od dokonania ww. czynności. Istotne jest to, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na czynsz najmu pomieszczenia będą bezsprzecznie związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą i mają oczywisty związek z osiągniętymi przychodami.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Dyrektor KIS odmawia odliczenia zakupu samochodów ze środków własnych Prezesa
Wnioskodawca – Spółka z o.o. (dalej także: „Spółka”), zakupił samochody w USA. Ponieważ nie posiadał konta w kantorze internetowym, w transakcji pośredniczyła Firma X (dalej także: „Pośrednik”).
Prezes Zarządu Spółki przekazał prywatne pieniądze w gotówce Firmie X, a ta, już przelewem, zapłaciła za zakupione samochody. Na fakturze, którą otrzymał Wnioskodawca, sprzedawcą jest firma zagraniczna, odbiorcą Wnioskodawca, natomiast Pośrednik występuje jako płatnik. Zostały wystawione 3 faktury, na 3 samochody. Cena jednego nie przekracza 15.000 zł, cena dwóch pozostałych – przekracza.W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 8 sierpnia 2017 r., wskazano ponadto, że zakup wskazanych we wniosku samochodów nie nastąpił na podstawie umowy, Sprzedawca samochodów i Wnioskodawca nie byli związani żadną umową.
W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:
1. Czy w związku z obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. nowym limitem transakcji, które można przeprowadzić bez korzystania z rachunku płatniczego, Wnioskodawca może zaliczyć wskazany we wniosku wydatek do kosztów uzyskania przychodów?
2. Czy zakup poszczególnych samochodów należy traktować jako pojedyncze transakcje, czy też zakup trzech samochodów jako jedną transakcję?

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 1 września 2017 r. (0111-KDIB2-1.4010.131.2017.2.MJ) uznał, że jedną z przesłanek zaliczenia określonego wydatku do kosztów podatkowych jest poniesienie go przez podatnika – musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych tego konkretnego podmiotu. W sytuacji zatem, gdy podatnik nie poniesie kosztu, ponieważ środki finansowe wypłacane są przez inny podmiot, określonego wydatku nie będzie można zaliczyć do kosztów podatkowych – nie można bowiem stwierdzić, że został on definitywnie poniesiony z majątku podatnika.
Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że skoro, jak jednoznacznie wynika z wniosku, Pośrednikowi zostały przekazane prywatne środki Prezesa Zarządu Spółki (co jednoznacznie wskazuje, że wydatek nie został pokryty z zasobów majątkowych Wnioskodawcy), to ww. wydatek nie może zostać zaliczony do kosztów podatkowych Spółki. Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Udzielenie licencji na program komputerowy to czynność jednorazowa, a nie ciągła. Obowiązek w podatku VAT powstaje w dacie wykonania usługi
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 września 2017 r. (I FSK 2319/15) orzekł, że Wnioskodawca (czynny podatnik VAT) świadczy usługi, które nie będą rozliczane okresowo. W związku z tymi usługami nie będą ustalane następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń. Te usługi to usługi udzielania licencji na korzystanie z programów komputerowych. W ramach tej usługi klienci dokonują zakupu dostępu do aplikacji dokonując jednorazowo płatności. Wnioskodawca nie rozbija płatności na raty ani nie pobiera zaliczek. Za moment wykonania usługi strony uznają moment zakończenia prac konfiguracyjnych i tym samym udostępnienie aplikacji lub moment rozpoczęcia ważności pakietu , rozumiany jako możliwość skorzystania przez klienta . Okres korzystania z licencji ustalony jest w zawartej umowie. Zapłata będzie zatem obejmować cały okres obowiązywania umowy. Spółka, zgodnie z brzmieniem art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje że obowiązek podatkowy, w związku z usługami, które nie są rozliczane okresowo, ani gdzie nie ustalono następujących po sobie terminów płatności powstaje w momencie zakończenia prac konfiguracyjnych lub w pierwszym dniu ważności pakietu.
Mając na uwadze cytowane przepisy oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że dla usług udzielania licencji, co do zasady, obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą wykonania usługi.
Jeśli przed wykonaniem usługi zostanie uiszczona całość lub część należnej z tytułu wykonania usługi zapłaty obowiązek powstanie z tą chwilą i w części otrzymanej zapłaty.
Odnosząc zatem powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, że w związku z usługami udzielania licencji na korzystanie z programów komputerowych, które nie są rozliczane okresowo i nie ustalono terminów płatności i bez wcześniejszej płatności z tego tytułu – obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych określonych w przepisie art. 19a ust. 1 ustawy, bowiem w przypadku udzielania licencji oraz subwencji wykonanie usługi nastąpi w momencie wykonania tej usługi.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/046E8E16F5

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Podatek VAT przy aporcie
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 sierpnia 2017 r. (I FSK 2326/15) orzekł, że prawidłowe jest stanowisko organu, że podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia aportem do spółki komandytowo-akcyjnej składników majątkowych, traktowane dla potrzeb podatku od towarów i usług, jako świadczenie usług w zamian za akcje – będzie wartość nominalna obejmowanych akcji pomniejszona o kwotę podatku VAT.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/D7F7EC5CE6

Kontrakt menadżerski – VAT jak u przedsiębiorcy
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 21 lipca 2017 r. (0111-KDIB3-1.4012.91.2017.2.JP) uznał, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o zarządzanie należy uznać za odpłatne świadczenie usług wykonywane w ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej, a w konsekwencji podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.
Należy zauważyć, że wprawdzie z jednej strony jak wskazano we wniosku, „Wnioskodawca w związku z zawarciem umowy o świadczenie usług zarządzania nie będzie ponosił odpowiedzialności wobec osób trzecich z tytułu wykonywania tych obowiązków”, jednakże Wnioskodawca podał też, że jak zostało wskazane w § 7 ust. 1 umowy o świadczenie usług zarządzania: „Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy lub z przepisów prawa”. Z kolei w ust. 2 tego paragrafu wskazano, że „Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1, jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia Funkcji, określonej przepisami prawa, w szczególności Kodeksu spółek handlowych”.
Istnieją przepisy prawa powszechnie obowiązującego, jak np. art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, czy art. 291 i art. 299 KSH (w odniesieniu do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością) lub art. 479 KSH (w odniesieniu do spółek akcyjnych), które stanowią postawę prawną odpowiedzialności członków zarządu wobec osób trzecich. Odpowiedzialność ta jest jednak odpowiedzialnością solidarną (ze spółką lub z innymi członkami zarządu) i ma co do zasady wyłącznie akcesoryjny charakter. Podstawą tej odpowiedzialności są przy tym wyłącznie sytuacje niewykonania przez członka zarządu spółki obowiązków wynikających z przepisów prawa, przez co odpowiedzialność ta ma postać swoistej sankcji cywilnoprawnej za nieprawidłowe prowadzenie spraw spółki, którego skutkiem było powstanie ryzyka (w przypadku fałszywych oświadczeń dotyczących opłacenia lub zapewnienia opłacenia kapitału zakładowego spółki) lub realne pozbawienie wierzyciela (tu: organu podatkowego) możliwości zaspokojenia się z majątku spółki w drodze egzekucji.W przedmiotowym przypadku nie można zatem uznać, iż Wnioskodawca nie ponosi żadnej odpowiedzialności wobec osób trzecich. Nie ma tu znaczenia fakt, że odpowiedzialność ta jest odpowiedzialnością solidarną (ze spółką lub z innymi członkami zarządu) i ma co do zasady wyłącznie akcesoryjny charakter.
Dla określenia statusu prawno-podatkowego ww. podmiotu istotne znaczenie ma również zakres niezależności i samodzielności przy wykonywaniu usług zarządzania. Na taki charakter świadczenia wskazuje fakt, iż usługi będą obejmowały m.in. „samodzielne zarządzanie powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do Funkcji, z uwzględnieniem uprawnień pozostałych organów Spółki”.
Powyższe wskazuje zatem na swobody wybór czasu realizacji powierzonych zadań.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Zagraniczna Spółka Kontrolowana – Controlled Foreign Company w polskiej praktyce
Do 30 września jest czas na złożenie deklaracji CIT-CFC oraz PIT-CFC.
CIT-CFC to Zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.
PIT-CFC to Zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej przez podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.
Zeznanie to powinno zostać złożone w ciągu dziewięciu miesięcy od zakończenia roku podatkowego.
Źródło: http://www.finanse.mf.gov.pl/cit/formularze/201...

Dochód uzyskany z działalności prowadzonej w strefie a otrzymane odsetki z lokat
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 23 czerwca 2017 r. (I SA/Kr 358/17) uznał, że zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., podlega tylko dochód z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie strefy, stosownie do uzyskanego zezwolenia na prowadzenie działalności w granicach strefy. Jeżeli zatem dany rodzaj działalności gospodarczej nie został wymieniony w zezwoleniu, to uzyskany z tej działalności dochód nie korzysta ze zwolnienia podatkowego. Takie stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego – por. wyroki: z 9 czerwca 2011 r., II FSK 214/10; z 25 maja 2011 r., II FSK 125/10; z 21 kwietnia 2011 r., II FSK 2039/09).
Formułowano tam bezpośrednie tezy o treści "Zwolnienie podatkowe, które przewiduje art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), i które reguluje art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), dotyczy wyłącznie dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pierwszej z wymienionych ustaw". Wskazywano też, że "dochody z odsetek z lokat bankowych typu "overnight" nie są objęte zwolnieniem podatkowym unormowanym w art. 17 ust. 1 pkt. 34 ustawy".
Powyższe pozwala na postawienie tezy, iż dochody z rozliczenia instrumentów finansowych nie są – co do zasady - objęte zwolnieniem podatkowym unormowanym w art. 17 ust. 1 pkt. 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/0A2C826666

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Informacja Szefa KAS na temat opiniowania wniosków ORD-IN dotyczących darowizny znaków towarowych
Szef Krajowej Administracji Skarbowej sprawując nadzór nad systemem stosowania przepisów o przeciwdziałaniu unikania opodatkowania analizuje między innymi wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, przekazywane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Dotyczy to wniosków, w których elementy opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego uzasadniają przypuszczenie, że mogłyby one być przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem przepisów klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. W przypadku uznania, iż przedstawiany we wniosku schemat działania mógłby skutkować wszczęciem postępowania „klauzulowego" ze względu na występowanie przesłanki sztuczności działania, nakierowanego głównie na osiągnięcie korzyści podatkowej sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej, Szef KAS wydaje opinię, która może być podstawą do odmowy wydania przez Dyrektora KIS interpretacji indywidualnej.
W niniejszej informacji Szef KAS zwraca uwagę na wnioski o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, w których podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych dążą do uzyskania wyjaśnień przedstawiając stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe wskazujące, w opinii Szefa KAS, na możliwość zastosowania przepisów o przeciwdziałaniu unikaniu opodatkowania. W stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) dokonywany jest szereg typowych czynności, w skład których wchodzą:
1. założenie spółki osobowej, niebędącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (spółka jawna, spółka komandytowa), do której przystępują także osobyz kręgu najbliższej rodziny wnioskodawcy (wnioskodawców),
2. dokonanie przez jednego ze wspólników darowizny na rzecz takiej spółki osobowej,w postaci wartości niematerialnej i prawnej (np. prawa do znaku towarowego), wytworzonej przez darczyńcę i wykorzystywanej w jego dotychczasowej działalności gospodarczej,
3. rozpoczęcie wykorzystywania otrzymanej wartości niematerialnej i prawnej przez spółkę osobową poprzez udzielanie wspólnikom, w tym darczyńcy, licencji na wykorzystywanie otrzymanego w drodze darowizny prawa.

Działania te mogą być uzupełniane innymi czynnościami, mającymi za przedmiot konkretne wartości niematerialne i prawne lub mogą być zaaranżowane w różnych konfiguracjach podmiotowych.
Ocena okoliczności tego rodzaju spraw wskazuje na działanie w sposób sztuczny, poprzez tworzenie podmiotu – spółki osobowej, opodatkowanej na poziomie wspólników – a następnie dokonaniu przez jednego ze wspólników darowizny wytworzonego we własnym zakresie znaku towarowego na rzecz spółki osobowej. Przedstawiany we wnioskach plan działania zakłada także udzielenie darczyńcy przez obdarowaną spółkę osobową licencji na używanie znaku towarowego.
Wskazane schematycznie działania przeprowadzane są, w opinii Szefa KAS, w celu osiągnięcia korzyści podatkowej sprzecznej z przepisami Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegającej na jednoczesnym:
1. rozpoznawaniu przez spółkę osobową kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych od otrzymanej od wspólnika w drodze darowizny wartości niematerialnej i prawnej oraz
2. rozpoznawaniu przez tego wspólnika, prowadzącego działalność gospodarczą, kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat licencyjnych uiszczanych na rzecz spółki osobowej, a w konsekwencji na obniżeniu wysokości należnego zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych lub zawyżeniu straty podatkowej, podczas gdy wspólnik (darczyńca) wykorzystując wytworzony przez siebie znak towarowy nie miałby prawa do rozpoznawania amortyzacji tego znaku jako kosztu dla celów podatkowych.

W wyniku przeprowadzenia opisanych czynności, wspólnik prowadzący działalność gospodarczą będzie mógł jednak zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjne uiszczane na rzecz spółki osobowej. Uzyskuje on tym samym efekt podatkowy, jaki miałby miejsce przy amortyzacji wytworzonego przez siebie znaku towarowego, co stoi w sprzeczności z przedmiotem i celem ustawy podatkowej.
Efekt ten jest osiągany także poprzez fakt, iż wolne od tego podatku są nieodpłatne świadczenia – w omawianym schemacie wartość darowizny – otrzymane od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu Ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Szef KAS informuje, iż zajmuje w takich sprawach stanowisko wskazujące na występowanie uzasadnionego przypuszczenia możliwości zastosowania klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania z zastrzeżeniem, iż ocena ta następuje wyłącznie na podstawie opisu przedstawianego przez zainteresowanego we wniosku o wydanie interpretacji.
Osoby składające wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej, zawierające opisany schemat działania, powinny liczyć się zatem z możliwością uzyskania odmowy wydania interpretacji przez Dyrektora KIS powołującego wskazaną argumentację. Identyfikacja zastosowania tego schematu w rozliczeniach podatkowych może skutkować wszczęciem postępowania na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących przeciwdziałania unikaniu opodatkowania.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Minister wyjaśnia jak sprawdzać kontrahenta, aby nie ponosić negatywnych konsekwencji wynikających z nieuczciwość kontrahenta
Do podstawowych czynności, jakich przedsiębiorca może dokonać przy weryfikacji kontrahenta, należą:
- potwierdzenie status podmiotu poprzez jego sprawdzenie na stronie internetowej:https://ppuslugi.mf.gov.pl/ w udostępnionej przez Ministerstwo Finansów usłudze:„Sprawdzenie statusu podmiotu w VAT” na portalu podatkowym, gdzie podatnik może dokonać bieżącej weryfikacji kontrahenta.
Usługa umożliwia sprawdzenie czy podmiot jest czynnym, zwolnionym podatnikiem VAT czy też nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT, co jest niezwykle istotne w procesie dokumentowania przeprowadzenie transakcji gospodarczej.
- potwierdzanie numeru VAT UE (VIES) na stronie internetowej:http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies/?loca... – umożliwia uzyskanie potwierdzenia aktywności numeru VAT danego podmiotu zgodnie z art. 31Rozporządzenia Rady nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r.
- złożenie wniosku o potwierdzenie, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w zakresie, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony,zgodnie z art. 96 art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też telefonicznego kontaktu z urzędem skarbowym w celu potwierdzenia statusu kontrahenta,
- sprawdzenie podmiotu w Krajowym Rejestrze Sądowym lub w Centralnej Informacjii Ewidencji Działalności Gospodarczej,
- weryfikacja podmiotu w bazie REGON,
- dla podmiotów dokonujących transakcji w zakresie towarów „wrażliwych” (m.in. towary wymienione w załączniku nr 13 ustawy o podatku od towarów i usług) – sprawdzenieczy sprzedawca figuruje na dzień dokonania dostawy towarów w wykazie podmiotów,które złożyły kaucję gwarancyjną w odpowiedniej wysokości (http://kaucjagwarancyjna.mofnet.gov.pl/).

Dodatkowo, aby uczciwy przedsiębiorca nie stał się uczestnikiem procederu wykorzystywania mechanizmów konstrukcji podatku VAT do uzyskiwania niezgodnych z prawem korzyści, może także:
- sprawdzić, czy kontrahent ma swoją stronę internetową albo czy jego adres pocztowy nie jest fikcyjny,
- sprawdzić, czy kontrahent ma wymagane prawem koncesje i zezwolenia,
- zachować ostrożność, gdy ktoś zaproponuje tzw. dobry interes z kontrahentami z UE,szczególnie w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a szczególnie jeżeli ten interes dotyczy zakupu/sprzedaży towaru spoza zakresu działalności tego przedsiębiorcy,
- zachować rozwagę, gdy propozycja zawarcia transakcji dotyczy handlu towarami stanowiącymi podwyższone ryzyko, np. złom, elektronika, telefony, karty telefoniczne,kawa, herbata, także złoto,
- sformalizować relacje z kontrahentami – każda umowa o współpracę z dostawcą wskazane jest, aby była zawarta na piśmie,
- zwrócić się do kontrahenta o przedłożenie kopii zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach,
- zabezpieczyć się poprzez żądanie pisemnego zobowiązania się kontrahenta, że towar,który będzie sprzedawany, nie pochodzi z przestępstwa, i że nie był przedmiotem obrotu w ramach karuzeli podatkowej — oraz, że kontrahent nie uczestniczy i nie bierze udziału w oszustwie podatkowym,
-zażądać dołączenia do faktury specyfikacji dostarczanych towarów ze wskazaniem w niej indywidualnego numeru fabrycznego (seryjnego) każdego dostarczanego urządzenia oraz sprawdzać, czy produkt jest zgodny ze specyfikacją.
Źródło: http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/InterpelacjaTr...

Jak dokumentować wierzytelność nieściągalną, aby móc ja odliczyć dla podatku?
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 lipca 2017 r. (II FSK 1680/15) orzekł, że warunkiem zaliczenia wierzytelności zarachowanej uprzednio jako przychód należny do kosztów uzyskania przychodów jest udokumentowanie jej nieściągalności w sposób przyjęty w jednym z trzech punktów art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. przewidującym zamknięty katalog dokumentów, który nie może być rozszerzony. Stwierdził, że z wykładni językowej ww. regulacji wynika, iż każda wierzytelność powinna być udokumentowana odrębnie, bowiem dokument zaświadczający o nieściągalności wierzytelności dotyczy konkretnej należności. Podkreślił, że brak wypłacalności dłużnika w danym momencie potwierdzony przez organ egzekucyjny w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym konkretnej wierzytelności nie może przesądzać o nieściągalności innych wierzytelności wobec tego samego dłużnika, bowiem stan nieściągalności to stan faktyczny, dynamiczny, który może ulec zmianie. Nie można wobec tego wykluczyć, że w przyszłości, z uwagi na nowe okoliczności faktyczne, egzekucja z początku bezskuteczna wobec jednej wierzytelności może okazać się skuteczna wobec innych wierzytelności.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/84200057C3

Przy zbyciu akcji czy udziałów objętych za aport uwzględniasz wartość aportu wynikającą z ksiąg wnoszącego aport
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 lipca 2017 r. (II FSK 1773/15) orzekł, że że w art. 15 ust. 1k pkt 2 u.p.d.o.p. ustawodawca uregulował sposób ustalenia wartości kosztu uzyskania przychodów w przypadku zbycia lub też umorzenia udziałów (akcji). Z przytoczonej regulacji prawnej wynika, że w przypadku objęcia udziałów w spółce oraz ich następczego zbycia ustawodawca przewidział model dwuetapowego opodatkowania tych czynności. W przypadku objęcia udziałów w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części kosztem jest przyjęta dla celów podatkowych wartość składników przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, wynikająca z ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa, określona na dzień objęcia tych udziałów, nie wyższa jednak niż wartość z dnia objęcia określona zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 albo pkt 7a u.p.d.o.p. W razie umorzenia udziałów objętych w zamian za wkład niepieniężny albo ich zbycia na rzecz spółki w celu umorzenia należy rozpoznać przychód. Do ustalenia kosztów uzyskania przychodów w takiej sytuacji odpowiednio stosuje się powyższe zasady, przewidziane dla odpłatnego zbycia udziałów.
Jak zasadnie podkreślił organ, przepis art. 15 ust. 1k pkt 2 u.p.d.o.p. odnosi się do podmiotu, który dokonuje zbycia posiadanych udziałów/akcji, w konsekwencji wartość kosztu ustalana jest na podstawie ewidencji prowadzonej przez ten podmiot, tj. podmiot wnoszący wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a nie według ewidencji podmiotu otrzymującego wkład. Ustawodawca zdecydował się na odniesienie się do wartości, jakie wnoszone aportem składniki majątku miały w ewidencji w momencie przejmowania udziałów (akcji). Jest to koszt zbycia udziałów (akcji) w spółce poniesiony przez zbywającą dane udziały (akcje) spółki, a nie przez podmiot otrzymujący wkład niepieniężny. Jego wartość powinna być ustalona na podstawie ewidencji spółki wnoszącej aport, która w związku z tym odniesie korzyść w postaci obniżenia podstawy opodatkowania.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/385FFF0061

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Jeśli twój kontrahent nie był zarejestrowany jako podatnik VAT, a Ty nie dołożyłeś należytej staranności, aby go sprawdzić, to nie masz prawa do odliczenia podatku VAT – twierdzi Dyrektor KIS
Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w 2016 r nawiązał współpracę ze Spółką G z o. o., która świadczy na rzecz Wnioskodawcy przede wszystkim „usługi przy produkcji sadzonek”, które dokumentuje fakturami z wykazanymi na nich kwotami VAT w stawce 23%. W lutym 2017 r. w wyniku weryfikacji statusu podmiotu w VAT pojawił się komunikat, że : „Podmiot o podanym identyfikatorze podatkowym NIP nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT”.
W dniu 1 marca 2017 r. Wnioskodawca ponownie dokonał weryfikacji na portalu podatkowym statusu podmiotu (G... Sp. z o.o.) w VAT i tym razem pojawił się komunikat „Podmiot o podanym identyfikatorze podatkowym NIP jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny” (identyczny komunikat pojawia się również obecnie w przypadku weryfikacji statusu dla celów VAT podmiotu G… Spółka z o.o.).
W okresie listopad 2016 – luty 2017 (tj. w okresie, kiedy G... Sp. z o.o. nie był podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT) Wnioskodawca otrzymał od G... Sp. z o.o. faktury (dokumentujące nabyte od G... Sp. z o.o. usługi) z wykazanymi na nich kwotami VAT. W związku z tym, że Wnioskodawca do końca stycznia 2017 r. nie posiadał wiedzy w zakresie statusu G.... Sp. z o.o. dla celów VAT – kwoty VAT wynikające z faktur otrzymanych w listopadzie i grudniu 2016 r. zostały przez Wnioskodawcę ujęte w deklaracjach VAT (odpowiednio w deklaracjach VAT-7 za listopad i grudzień 2016 r.). Natomiast kwoty VAT wynikające z faktur VAT otrzymanych w styczniu i lutym 2017 r. nie zostały do tej pory przez Wnioskodawcę ujęte w deklaracjach VAT za te okresy.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia kwot VAT zawartego w fakturach otrzymanych od kontrahenta, który w momencie wystawienia tych faktur był podmiotem, który nie był zarejestrowany jako podatnik VAT.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 6 lipca 2017 r. (0111-KDIB3-2-4012.118.2017.1.ASZ) uznał, że skoro sam Wnioskodawca nie dołożył w trakcie realizacji umowy należytej staranności, nie można skutecznie powoływać się na okoliczności, że nie wiedział, że transakcje zawierane z kontrahentem stanowią nadużycie podatkowe. W przypadku braku dołożenia należytej staranności Wnioskodawcy nie chronią zasady neutralności i proporcjonalności podatku VAT.
W świetle okoliczności sprawy, brak jest obiektywnych przesłanek, aby organ mógł stwierdzić, że Wnioskodawca nie wiedział lub nie powinien był wiedzieć, że transakcje mające stanowić podstawę prawa do odliczenia podatku naliczonego wiązały się z przestępstwem popełnionym przez wystawcę faktury, mającym na celu nadużycie w podatku VAT.
Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny a także orzecznictwo TSUE, należy stwierdzić, że w przypadku, gdy faktury zostały wystawione przez podmiot niebędący podatnikiem podatku VAT, to zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy, Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Cloud Computing w katalogu dóbr związanych z podatkiem  u źródła. Program na aplikacje poza katalogiem.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności polskiej Spółki jest produkcja innowacyjnego systemu umożliwiającego monitoring parametrów fizjologicznych i motorycznych sportowców. System składa się z dwóch głównych elementów: specjalnego urządzenia wyposażonego w sprzęt pomiarowy oraz obsługującego go oprogramowania. Produkt ma być oferowany klientom zagranicznym. W związku z przygotowaniem platformy sprzedaży produktu, Spółka wypłacała wynagrodzenie dla dwóch podmiotów amerykańskich.
Usługi świadczone przez Podmiot X to tzw. cloud computing. Jest to kompleksowa usługa polegająca na dostarczaniu na żądanie mocy obliczeniowej, przechowywaniu danych, aplikacji i innych zasobów informatycznych za pośrednictwem usług opartych na chmurze. Wszystkie elementy tej usługi składały się na jedną, zbiorową usługę, której wartość wykazano na fakturze jako jedną pozycję. Na fakturach wymieniono ponadto w celach informacyjnych elementy składowe tej usługi.
Z kolei usługa świadczona przez Podmiot Y to pakiet aplikacji dla przedsiębiorców, który ma za zadane usprawniać pracę zespołu. Dzięki tej funkcji pracownicy uzyskują dostęp do poczty elektronicznej, kalendarza, programu do przeprowadzania wideokonferencji, edytora tekstu, arkusza kalkulacyjnego, programu do tworzenia prezentacji oraz ankiet. Pakiet ten pozwala na korzystanie z programów na komputerze, telefonie lub tablecie niezależnie od miejsca i pory dnia. Program umożliwia także na zapisywanie plików w chmurze oraz korzystanie z nich. W ramach tej usługi nie przechodzą na podatnika żadne licencje lub inne autorskie prawa majątkowe albo prawa własności przemysłowej. Spółka nie ma prawa do powielania, modyfikacji, udostępniania osobom trzecim programów udostępnianych w ramach tej usługi.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 4 sierpnia 2017 r. (0111-KDIB1-2.4010.122.2017.1.BG) uznał, że odniesieniu do kompleksowej usługi tzw. cloud computing, należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że uzyskiwany przez podmiot zagraniczny przychód osiągnięty z tej usługi mieści się w kategorii świadczeń o charakterze podobnym do wymienionej w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop usługi przetwarzania danych. Oznacza to, że Spółka dokonując wypłat należności na rzecz Podmiotu amerykańskiego jest obowiązana na podstawie art. 26 ust. 1 updop do pobrania od tej należności zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie przepisów updop.
Z kolei należności wypłacane na rzecz innego Podmiotu amerykańskiego związane z prawem udostępnienia pakietu aplikacji nie mieszczą się w dyspozycji normy prawnej określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, w szczególności nie można ich uznać za przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych. W ramach tej usługi nie doszło do przekazania licencji, innych praw majątkowych i praw własności przemysłowej a Spółka nie ma prawa do powielania, modyfikacji i udostępniania osobom trzecim programów w ramach tej usługi. Z powyższego wynika zatem, że Spółka nie ma więc obowiązku potrącenia podatku u źródła od płatności na rzecz amerykańskiego usługodawcy.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Ceny transferowe – nota korygująca dochodowość
Przedmiotem sporu była faktura korygująca koszty nabycia towarów wystawiona przez inny podmiot niż dostawca towarów. Celem było skorygowanie dochodowości zgodnie z ustaloną w Grupie polityką cen transferowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 16 maja 2017 r. (I SA/Gl 38/17) orzekł, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. ustawodawca wprost postanowił, że podatnicy dokonują korekty kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym otrzymają fakturę korygującą. Korekta kosztów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu kosztów uzyskania przychodów poniesionych w danym miesiącu. Nowe zasady korekty mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, w takim bowiem przypadku obowiązują dotychczasowe zasady, czyli korygowanie ze skutkiem "wstecz".
Inaczej rzecz ujmując, od dnia 1 stycznia 2016 r. istotnym momentem dla korekty kosztów uzyskania przychodów jest okres rozliczeniowy, w którym została otrzymana faktura korygująca. Nie ma znaczenia data wystawienia faktur korygujących przez kontrahenta, ani data wystąpienia okoliczności skutkujących korektą. Jeżeli faktura korygująca wpłynęła do wnioskodawcy w 2016 r. należy do niej stosować nowe regulacje i uwzględnić ją w rozliczeniu za 2016 r. Przepis wprost stanowi tylko o okresie, w którym otrzymano fakturę korygującą - w omawianej sytuacji - w roku 2016 (o ile oczywiście korekta nie wynikała z błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki).
Opisane powyżej reguły mają - co do zasady - zastosowanie do korekty kosztów uzyskania przychodów poniesionych od 1 stycznia 2016 r. Jednakże na podstawie przepisu przejściowego ustawy nowelizującej (art. 11) rozwiązanie to znajdzie zastosowanie również do korekty kosztów uzyskania przychodów poniesionych przed 1 stycznia 2016 r. - jeżeli zdarzenie powodujące korektę wystąpi po tym dniu. Interpretując bowiem treść ww. art. 11 nie wolno tracić z pola widzenia przepisu art. 15 ust. 4i u.p.d.o.p., który wiąże moment korekty kosztów uzyskania przychodów z otrzymaniem faktury korygującej lub, w przypadku jej braku, innego dokumentu potwierdzającego przyczyny korekty. Co istotne, korekty związanej z wyrównywaniem dochodowości – w ocenie Sądu – nie można traktować, jako błędów rachunkowych lub innych oczywistych omyłek. W sytuacji, więc gdy Spółka otrzymała fakturę korygującą w 2016 r. odnoszącą się do kosztów uzyskania przychodów, korekty tych kosztów winna dokonać "na bieżąco" - w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca (czyli w 2016 r.).
Powyższa konstatacja znajduje także uzasadnienie w uzasadnieniu do projektu zmian ustawowych, gdzie stwierdzono m.in., że "Z tego też względu, w związku z brakiem bezpośredniego wskazania momentu (zasad) dokonywania przedmiotowych korekt, zgodnie z poglądem istniejącym w doktrynie oraz orzecznictwie, o momencie uwzględnienia korekty w przychodach podatkowych decydują przyczyny skutkujące koniecznością jej dokonania. Moment ujęcia faktury korygującej, zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów podatkowych powinien być zatem uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura"
W konkluzji należy stwierdzić, że organ interpretacyjny dokonał nieprawidłowej subsumcji stanu faktycznego opisanego przez Spółkę, gdyż przyjął – wbrew przedstawionemu stanowi faktycznemu – że faktura korygującą koszty uzyskania przychodów winna być oceniona jako faktura korygująca przychody skarżącej, z tego też powodu należało uchylić zaskarżoną interpretację.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F7828A7F34

Poręczenia wzajemne pomiędzy podmiotami powiązanymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dni 12 lipca 2017 r. (I SA/Po 142/17) orzekł, że nie sposób zanegować możliwości, aby świadczeniem wzajemnym w stosunku do uzyskania przez skarżącą poręczenia było zobowiązanie się w przyszłości do udzielenia przez skarżącą poręczenia na rzecz podmiotu, który udzielił jej wcześniej poręczenia bądź też innego podmiotu z grupy. Wbrew twierdzeniom organu ekwiwalentność nie musi odnosić się do dwóch konkretnych podmiotów udzielających sobie wzajemnych poręczeń. Istota stosunku zobowiązaniowego wynikającego z przystąpienia przez skarżącą do polityki poręczeń przejawia się w tym, że uzyskuje ona względem każdego z członków tej grupy roszczenie o udzielenie poręczenia zobowiązując się w zmian do udzielenia tego rodzaju poręczenia na rzecz innego z członków grupy. Innymi słowy, skarżąca, przystępując do polityki poręczeń, stanie się stroną wielostronnego stosunku zobowiązaniowego. W tego rodzaju sytuacji ekwiwalentność świadczeń skarżącej musi być rozpatrywana w kontekście całokształtu łączącego ją z innymi podmiotami z grupy stosunku zobowiązaniowego nie zaś jedynie w kontekście jednego z tych podmiotów, który uprzednio udzielił wnioskodawczyni poręczenia.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4AE8EB64D0

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Bardzo ważne – cloud computing – uwaga na podatek u źródła
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności polskiej Spółki jest produkcja innowacyjnego systemu umożliwiającego monitoring parametrów fizjologicznych i motorycznych sportowców. System składa się z dwóch głównych elementów: specjalnego urządzenia wyposażonego w sprzęt pomiarowy oraz obsługującego go oprogramowania. Produkt ma być oferowany klientom zagranicznym. W związku z przygotowaniem platformy sprzedaży produktu, Spółka wypłacała wynagrodzenie dla dwóch podmiotów amerykańskich.
Usługi świadczone przez Podmiot X to tzw. cloud computing. Jest to kompleksowa usługa polegająca na dostarczaniu na żądanie mocy obliczeniowej, przechowywaniu danych, aplikacji i innych zasobów informatycznych za pośrednictwem usług opartych na chmurze. Wszystkie elementy tej usługi składały się na jedną, zbiorową usługę, której wartość wykazano na fakturze jako jedną pozycję. Na fakturach wymieniono ponadto w celach informacyjnych elementy składowe tej usługi.
Z kolei usługa świadczona przez Podmiot Y to pakiet aplikacji dla przedsiębiorców, który ma za zadane usprawniać pracę zespołu. Dzięki tej funkcji pracownicy uzyskują dostęp do poczty elektronicznej, kalendarza, programu do przeprowadzania wideokonferencji, edytora tekstu, arkusza kalkulacyjnego, programu do tworzenia prezentacji oraz ankiet. Pakiet ten pozwala na korzystanie z programów na komputerze, telefonie lub tablecie niezależnie od miejsca i pory dnia. Program umożliwia także na zapisywanie plików w chmurze oraz korzystanie z nich. W ramach tej usługi nie przechodzą na podatnika żadne licencje lub inne autorskie prawa majątkowe albo prawa własności przemysłowej. Spółka nie ma prawa do powielania, modyfikacji, udostępniania osobom trzecim programów udostępnianych w ramach tej usługi.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 4 sierpnia 2017 r. (0111-KDIB1-2.4010.122.2017.1.BG) uznał, że w odniesieniu do kompleksowej usługi tzw. cloud computing, należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że uzyskiwany przez podmiot zagraniczny X, przychód osiągnięty z tej usługi mieści się w kategorii świadczeń o charakterze podobnym do wymienionej w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop usługi przetwarzania danych. Oznacza to, że Spółka dokonując wypłat należności na rzecz Podmiotu amerykańskiego jest obowiązana na podstawie art. 26 ust. 1 updop do pobrania od tej należności zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie przepisów updop.
Z kolei należności wypłacane na rzecz innego Podmiotu amerykańskiego Y związane z prawem udostępnienia pakietu aplikacji nie mieszczą się w dyspozycji normy prawnej określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, w szczególności nie można ich uznać za przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych. W ramach tej usługi nie doszło do przekazania licencji, innych praw majątkowych i praw własności przemysłowej a Spółka nie ma prawa do powielania, modyfikacji i udostępniania osobom trzecim programów w ramach tej usługi. Z powyższego wynika zatem, że Spółka nie ma więc obowiązku potrącenia podatku u źródła od płatności na rzecz amerykańskiego usługodawcy.
Źródło:http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Wierzytelności nieściągalne nie mogą być kosztem, gdy komornik tylko umorzy postępowanie egzekucyjne
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 19 lipca 2017 r. (0111-KDIB1-2.4010.91.2017.1.MM ) uznał, że w przypadku, gdy podatnik wystąpi do organu egzekucyjnego o egzekucję jedynie części ustalonej wierzytelności, postanowienie o nieściągalności tej części powoduje, że całą wierzytelność można uznać za nieściągalną. Dowodem zatem do uznania całej wierzytelności za koszty uzyskania przychodów będzie postanowienie o nieściągalności części tej wierzytelności wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że postępowanie egzekucyjne mające za przedmiot sporną Wierzytelność zostało zawieszone postanowieniem komornika wobec ustalenia, że dłużnik nie posiadał zdolności procesowej z uwagi na brak organu uprawnionego do reprezentacji. Postanowieniem z 30 marca 2016 r. komornik umorzył postępowanie egzekucyjne. Podstawą umorzenia, jak wynika z wniosku, był art. 823 KPC. Przepis ten (w brzmieniu na dzień 30 marca 2016 r. – dzień wydania postanowienia u umorzeniu postępowania), stanowił, że postępowanie egzekucyjne umarza się z mocy samego prawa, jeżeli wierzyciel w ciągu roku nie dokonał czynności potrzebnej do dalszego prowadzenia postępowania lub nie zażądał podjęcia zawieszonego postępowania. Termin powyższy biegnie od dnia dokonania ostatniej czynności egzekucyjnej, a w razie zawieszenia postępowania – od ustania przyczyny zawieszenia.
Postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego na wskazanej podstawie (art. 823 KPC) zostało wydane, co zauważył we wniosku sam Wnioskodawca, z przyczyn formalnych. Ani z postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, ani z wcześniej wydanego postanowienia o zawieszeniu tego postępowania, nie wynika, że dłużnik nie posiada majątku, z którego mogłaby być egzekwowana Wierzytelność. Jak wskazano zaś wyżej, warunkiem koniecznym dla udokumentowania nieściągalności wierzytelności, a w konsekwencji dla możliwości zaliczenia takiej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, jest m.in. to, aby treść postanowienia nie pozostawiała wątpliwości co do braku majątku, z którego może być zaspokojona egzekwowana wierzytelność. Tylko postanowienie, z którego jednoznacznie wynika brak majątku dłużnika na zaspokojenie choćby części określonej wierzytelności może zostać uznane za postanowienie o nieściągalności, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 1.
Z powyższych względów nie sposób uznać za postanowienie o nieściągalności opisanego we wniosku postanowienia komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 823 KPC.
Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym może on uznać wskazane we wniosku postanowienie o umorzeniu egzekucji za postanowienie o nieściągalności, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 1 updop, a tym samym Wierzytelność za wierzytelność, której nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 updop jest zatem nieprawidłowe.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Ceny transferowe – rozliczenie oddziału z centralą za czynności wewnętrzne i obrót zewnętrzny
Spółka Akcyjna Oddział w Polsce (dalej: „Oddział”) jest odziałem szwedzkiej Spółki (dalej: „Jednostka macierzysta”) zlokalizowanym na terytorium Polski, będącym zakładem w rozumieniu art. 5 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów (dalej: „UPO”). Jednostka macierzysta zajmuje się udzielaniem pożyczek. Docelowym przedmiotem działalności Oddziału są pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.02.Z). Działalność ta, na chwilę obecną, jest na etapie początkowego rozwoju i nie generuje przychodów dla Oddziału. Poza w/w Oddział zajmuje się działalnością wspomagającą działalność Jednostki macierzystej w postaci świadczenia usług informatycznych.
Oddział w zapytaniu wyróżnił dwie sytuacje:
- jeżeli Oddział ulokowany w Polsce ponosi na rzecz Jednostki macierzystej nakłady, które jednak nie pozostają w bezpośrednim związku z przychodami osiągniętymi przez Jednostkę macierzystą (chodzi tutaj o nakłady związane z ogólnym funkcjonowaniem Jednostki macierzystej ponoszone przez Oddział – nakłady na modernizację oprogramowania Jednostki macierzystej oraz koszty ogólnego zarządu, którymi Oddział obciąża Jednostkę macierzystą, ustalone w proporcji przychodu, jaki zakład uzyskuje w związku z wykonaniem usług wewnętrznych na rzecz Jednostki macierzystej do przychodu łącznego Oddziału), to nie można do nich zastosować tzw. cen rynkowych (czyli nie można powiększyć tych nakładów o tzw. marżę rynkową, tak jak między podmiotami niezależnymi), ponieważ w wyniku obrotu wewnętrznego nie powstają zyski dla przedsiębiorstwa jako całości,
- jeżeli Oddział ulokowany w Polsce ponosi na rzecz Jednostki macierzystej nakłady, które jednak pozostają w bezpośrednim związku z przychodami osiągniętymi przez Jednostkę macierzystą, to można do nich zastosować zasadę tzw. cen rynkowych (czyli uwzględnić odpowiednio marżę rynkową). Dotyczyć to będzie usług informatycznych odsprzedawanych następnie przez Jednostkę macierzystą na rzecz spółek zależnych. Świadczeniom Oddziału można bowiem przypisać udział w tworzeniu wartości dodanej, a tym samym określony udział w obrocie zewnętrznym Spółki jako całości. Powyższa marża będzie doliczana także tej części kosztów ogólnego zarządu, którymi Oddział obciąży Jednostkę macierzystą ustalonymi w proporcji przychodu, jaki zakład uzyskuje w związku z wykonaniem wyżej wymienionych usług na rzecz Jednostki macierzystej do łącznego przychodu Oddziału.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 2 sierpnia 2017 r. (0111-KDIB1-3.4010.153.2017.1.MST) potwierdził stanowisko Oddziału.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Najem prywatny czy z działalność gospodarcza – podatnik może sam określić
Czy po zlikwidowaniu działalności gospodarczej (wyłączeniu z działalności budynku, rozwiązaniu zawartych umów w ramach działalności) Wnioskodawczyni może rozliczać dochody w ramach najmu prywatnego i opodatkować przychody 8,5% podatkiem zryczałtowanym?
Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 czerwca 2017 r. (I SA/Gd 727/17) orzekł, że w większości przypadków decydujące znaczenie, co do kwalifikacji określonych przychodów wynikających ze stosunku najmu przypisać należy samemu podatnikowi, który może "powiązać" posiadane i będące przedmiotem najmu składniki majątku z wykonywaniem działalności gospodarczej lub tez "pozostawić" je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Jak wskazano powyżej przychody z obydwu analizowanych źródeł mają charakter zarobkowy, stały (ciągły), a także wymagają pewnej formy zorganizowania. Wobec braku zatem sformułowania przez ustawodawcę wyraźnych pozytywnych reguł klasyfikacji przychodów z najmu do jednego z dwóch konkurencyjnych źródeł, decydujące znaczenie przyznać należy decyzji samego podatnika. Wymaga tego zasada określoności wynikająca z art. 217 Konstytucji RP, który wskazuje, jakie elementy musi określać ustawa, aby spełniała konstytucyjne wymogi nakładania podatków i innych danin publicznych. Wypływa z niego zakaz domniemania istnienia obowiązku podatkowego, jeżeli nie wynika on wprost z ustawy, która winna określać w sposób precyzyjny elementy norm podatkowych. W zakresie prawa daninowego, mimo konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania, zakaz rozszerzającego interpretowania przepisów dotyczy nie tylko wyjątków, ale także przepisów nakładających obowiązek płacenia tych danin ( tak Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 grudnia 2009 r. w sprawie K 7/08, publ. OTK-A 2009/11/166). W pewnych zatem przypadkach podatnik sam może zadecydować o kwalifikacji uzyskiwanych przez niego przychodów do określonego źródła, a więc dokonać wyboru innego źródła niż wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., mimo że wypełnione zostały przesłanki z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Możliwość taką potwierdza np. uchwała składu sędziów całej Izby Finansowej NSA z dnia 21 października 2013 r., sygn. akt II FPS 1/13 (publ. CBOSA), w której wyeksponowano tezę, że wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, zależnie od formy prawnej w jakiej wykonuje on swój zawód, należy kwalifikować do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. - w przypadku gdy pomoc prawną z urzędu pełnomocnik wykonuje prowadząc działalność zawodową w formie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 lit. a) u.p.d.o.f., a gdy czyni to w ramach innych form wykonywania swojego zawodu - wynagrodzenie to należy kwalifikować do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Z kolei w kwestii wątpliwości, co do sposobu kwalifikacji przychodów uzyskiwanych przez sportowców wypowiadał się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 22 czerwca 2015 r., sygn. akt II FPS 1/14 (publ. CBOSA).
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F9AD16DA81

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Usługi w zakresie wsparcia zarządzania ryzykiem ubezpieczeniowym oraz wsparcia aktuariatu
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 lipca 2017 r. (I FSK 2240/15) orzekł, że dokonując wykładni art. 43 ust. 1 pkt 37 w związku z art. 43 ust. 13 u.p.t.u., Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dla określenia zakresu znaczeniowego tego przepisu należy odnieść się do pojęć: właściwy i niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Wskazał, że według słownikowych definicji, "właściwy" to: taki, jaki być powinien, spełniający konieczne warunki, odpowiedni, stosowny, należyty, charakterystyczny, typowy, natomiast "niezbędny" oznacza coś, co jest koniecznie potrzebne, określa stosunek co najmniej dwóch rzeczy, zgodnie z którym jedna nie może istnieć bez drugiej. I właśnie w taki sposób należy interpretować zawarte w art. 43 ust. 13 u.p.t.u. sformułowanie "(...) jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41".
Skoro za usługę niezbędną w rozumieniu art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 u.p.t.u. należy rozumieć taką, bez której podjęcie danej decyzji ubezpieczeniowej nie jest możliwe, to nie ulega żadnej wątpliwości, że - w niniejszej sprawie - nabywane przez skarżącą usługi w zakresie wsparcia zarządzania ryzykiem ubezpieczeniowym oraz wsparcia aktuariatu, obejmujące czynności przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji, mają wprawdzie charakter kompleksowy i stanowią odrębną całość, ale nie są "właściwe i niezbędne" do świadczenia usługi ubezpieczeniowej.
Brak niezbędności nabywanych przez Spółkę usług przejawia się również w tym, że jej klient może równie dobrze przystąpić do umowy ubezpieczenia w sytuacji, gdy Spółka z nich nie korzysta.
Biorąc pod uwagę powyższe oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji, stwierdzić należy, że Sąd pierwszej instancji nie naruszył wskazanych w zarzutach skargi kasacyjnej przepisów art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 u.p.t.u., a dokonując ich prawidłowej wykładni – zasadnie ocenił, że usługa opisana przez skarżącą Spółkę nie jest ani usługą ubezpieczeniową, ani pośrednictwa w usłudze ubezpieczenia, ani stanowi elementu tych usług, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Dla takiej konstatacji nie było natomiast konieczne posiłkowanie się przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej ani Kodeksu cywilnego.
Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną na podstawie art. 184 P.p.s.a.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/D1B061DCDA

Ceny transferowe: powiadomienie CbC dot. obowiązku przekazania informacji o grupie podmiotów
Jednostka wchodząca w skład grupy podmiotów, która posiada siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo posiada siedzibę lub zarząd poza terytorium RP, ale prowadzi na jej terytorium działalność przez zagraniczny zakład, powiadamia Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, że:
1. jest jednostką dominującą, wyznaczoną jednostką albo inną jednostką, składającą informację o grupie podmiotów (zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (Dz.U. poz. 648, zwaną dalej: ustawą) albo
2. wskazuje jednostkę raportującą oraz państwo lub terytorium, w którym zostanie przekazana informacja o grupie podmiotów.

Do kiedy składa się powiadomienia
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy powiadomienia składa się najpóźniej w ostatnim dniu sprawozdawczego roku obrotowego, przy czym dla roku sprawozdawczego 2016 będzie to termin wynikający z przepisu przejściowego art. 103 ust. 4 ustawy, tj. najpóźniej w terminie 10 miesięcy od ostatniego dnia tego sprawozdawczego roku obrotowego.
W związku z przepisami przejściowymi ustawy, tj. obowiązywaniem od roku sprawozdawczego 2017 regulacji zawartej w art. 84 ustawy, nie wszystkie jednostki wchodzące w skład grupy podmiotów będą miały obowiązek przekazania powiadomienia, o którym mowa w art. 86 ustawy, za rok 2016. Tak sytuacja wystąpi, gdy grupa kapitałowa nie będzie miała obowiązku złożenia informacji o grupie podmiotów (raportu CBC) w żadnym państwie lub terytorium.

Wzór powiadomienia CBC
Aby ułatwić instytucjom wywiązanie się z obowiązku nałożonego ustawą, a także w celu ujednolicenia zakresu przekazywanych informacji, zostanie przygotowany wzór powiadomienia CBC w formie dokumentu elektronicznego.
Na stronie Finanse w zakładce Automatyczna wymiana informacji w sprawach podatkowych opublikowano roboczą wersję powiadomienia CBC-P wraz z instrukcją, która zawiera opis elementów oraz wskazówki dotyczące jego wypełnienia. Zachęcamy do zapoznania się z jego zawartością.
Jednocześnie informujemy, że planowane jest przygotowanie również formularza interaktywnego CBC-P. W momencie jego udostępnienia na ePUAP poinformujemy o tym w odrębnym komunikacie.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Informacja Szefa KAS o stosowaniu przepisów dotyczących przeciwdziałania unikaniu opodatkowania w kontekście tzw. Programów Motywacyjnych
Szef Krajowej Administracji Skarbowej analizuje wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, przekazywane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Dotyczy to wniosków, w których elementy opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego uzasadniają przypuszczenie, że mogłyby one być przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem przepisów klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania.
W przypadku uznania, że przedstawiany we wniosku schemat działania mógłby skutkować wydaniem decyzji z zastosowaniem klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania ze względu na występowanie przesłanki sztuczności działania, nakierowanego głównie na osiągnięcie korzyści podatkowej sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej, Szef KAS wydaje opinię, która dla organu interpretacyjnego stanowi podstawę do odmowy wydania interpretacji indywidualnej.
W dotychczasowej praktyce wykonywania tego zadania uwagę zwraca zauważalna liczba wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w których podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych dążą do uzyskania wyjaśnień przedstawiając stan faktyczny (lub zdarzenie przyszłe) wskazujący, w opinii Szefa KAS, na możliwość zastosowania przepisów o przeciwdziałaniu unikania opodatkowania. Dotyczy to zapytań mających za przedmiot ocenę skutków podatkowych na płaszczyźnie kreowanych przez pracodawców tzw. Programów Motywacyjnych.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Nowe zasady amortyzacji maszyn i urządzeń dla przedsiębiorców
• Przedsiębiorcy będą mogli dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie maszyn i urządzeń.
• Wysokość odpisów nie może przekroczyć w roku podatkowym 100 tys. zł, a wartość inwestycji w środek trwały powinna wynosić co najmniej 10 tys. zł.

Ustawa z dnia 7 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza nowe rozwiązania w zakresie:

1. możliwości jednorazowego rozliczenia nakładów na wybrane środki trwałe do wskazanego limitu (przy jednoczesnym minimalnym nakładzie inwestycji) oraz bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zaliczek na takie nabycie środków trwałych:
- podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczanych do grup 3–6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, czyli maszyn i urządzeń (poza możliwością takiego odliczenia pozostają nieruchomości i środki transportu);
- wysokość odpisów nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 100 tys. zł, a wartość inwestycji w środek trwały powinna wynosić co najmniej 10 tys. zł. Przepisy dopuszczają uwzględnienie w limicie 10 tys. zł wartości kilku środków trwałych, przy czym wartość każdego z tych środków musi być wyższa niż 3,5 tys. zł;
- znowelizowane przepisy umożliwiają zaliczenie bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (do wysokości 100 tys. zł) dokonanych wpłat (zaliczek) na poczet nabycia środków trwałych (z grup 3–6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, o wartości co najmniej 10 tys. zł), których dostawa zostanie wykonana w następnych okresach rozliczeniowych;
- wskazany w ustawie limit 100 tys. zł obejmuje sumę wpłat zarówno na poczet nabycia środków trwałych (zaliczek), jak i dokonanych odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych (zaliczka zostanie uwzględniona przez pomniejszenie kwoty jednorazowych odpisów amortyzacyjnych). W przypadku spółki niebędącej osobą prawną limit 100 tys. zł odnosi się łącznie do wszystkich wspólników tej spółki;

2. zasad opodatkowania dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. W wyniku nowelizacji pobór 10 proc. zryczałtowanego podatku z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Polski przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej będzie wyłączony w zakresie przychodów uzyskiwanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera (dochody te będą podlegać opodatkowaniu na ogólnych zasadach).

Przepisy te mają zastosowanie do środków trwałych nabytych od dnia 1 stycznia 2017 r. i dokonanych od tego dnia wpłat na poczet nabycia tych środków.
Nowelizacja ustawy, opublikowana w Dzienniku Ustaw z dnia 28 lipca 2017 r. (poz. 1448), wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Wydanie decyzji i rejestracja znaku towarowego może stanowić „nabycie” uprawniające do amortyzacji znaku
Wnioskodawca T. M. wystąpił o udzielenie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego.
1. Czy uzyskanie przez Spółkę prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego będzie dla Spółki stanowiło nabycie wartości niematerialnej i prawnej, a w konsekwencji zainteresowani nabędą prawo do amortyzowania znaku towarowego na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. dalej updop) oraz art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. dalej updof)?
2. Czy zainteresowani będą mogli ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość odpisu amortyzacyjnego ustaloną proporcjonalnie do posiadanego przez każdego z nich prawa do udziału w zysku Spółki?
3. Czy prawidłowym jest przyjęcie dla celów amortyzacji podatkowej jako wartości początkowej znaku towarowego objętego prawem ochronnym jego wartości rynkowej ustalonej w wycenie sporządzonej na dzień rejestracji znaku?

Minister Finansów działając przez podmiot upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w P. w interpretacji indywidualnej z czerwca 2016r. stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku w części dotyczącej pytań 1 i 2 jest nieprawidłowe, natomiast w części pytania nr 3 jest bezprzedmiotowe.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 31 maja 2017 r. ( I SA/Po 1547/16) orzekł, że Spór jaki istnieje między stronami dotyczy kwestii, czy uzyskane prawo ochronne na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego będzie stanowiło nabycie, o którym mowa w art. 16 b ust. 1 pkt 6 updop oraz w art. 22b ust 1 pkt 6 updof?Poprzez wydanie decyzji przez Urząd Patentowy następuje nabycie praw ochronnych do znaku, jest to nabycie pierwotne. Wbrew twierdzeniu organu uzyskanie przez spółkę konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego o przyznaniu prawa ochronnego nie oznacza, że prawa te miałyby być przez spółkę wytworzone. Fakt rejestracji nie może być uznany za wytworzenie znaku we własnym zakresie przez spółkę, gdyż następuje na podstawie decyzji organu działającego w granicach stosownych regulacji prawnych. Urząd Patentowy udziela w drodze decyzji prawa ochronnego i prawa z rejestracji, a adresat tej decyzji prawo to nabywa.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8D80BA1BDB

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Najnowsze informacje z Ministerstwa Rozwoju i Finansów: Raportowanie CRS
Ministerstwo Finansów informuje, że w Centralnym Repozytorium Wzorów Dokumentów Elektronicznych na platformie ePUAP opublikowano wzór dokumentu CRS-1:
• wzór nr 2017/07/12/4274): CRS-1(1) INFORMACJE O RACHUNKACH RAPORTOWANYCH I NIEUDOKUMENTOWANYCH.

Również na stronie Finanse dostępna jest ostateczna wersja wzoru tego dokumentu (w formacie XSD) wraz z dokumentem, który zawiera opis elementów wzoru CRS-1. Środowisko produkcyjne systemu e-Deklaracje od 27 lipca 2017 r. jest gotowe do przyjmowania dokumentów opartych na tym wzorze.

Do czego służy CRS-1
Formularz CRS-1 służy polskim instytucjom finansowym do przekazywania informacji o rachunkach raportowanych oraz rachunkach nieudokumentowanych, o których mowa w ustawie z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (Dz.U. poz. 648).

Przypominamy, że informacje o rachunkach raportowanych powinny być przygotowywane oraz przekazywane wyłącznie środkami komunikacji elektronicznej, jako plik w formacie XML, wyłącznie za pośrednictwem systemu e-Deklaracje.
źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Projekt ustawy o zmianie ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym oraz ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym oraz ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów.
Zaproponowano rozwiązania, które umożliwią wypełnianie wymogów przewidzianych w rozporządzeniu unijnym w sprawie dokumentów dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych.
Realizacja obowiązków przewidzianych w tym dokumencie sprowadza się do wskazania Komisji Nadzoru Finansowego jako organu odpowiedzialnego za nadzór, przestrzeganie i egzekwowanie rozporządzenia unijnego oraz nakładanie kar administracyjnych za nieprzestrzeganie jego przepisów.
W praktyce oznacza to, że zakłady ubezpieczeń, brokerzy ubezpieczeniowi, agenci ubezpieczeniowi, fundusze inwestycyjne oraz banki oferujące detaliczne produkty zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowe produkty inwestycyjne – będą musieli stosować przepisy rozporządzenia unijnego, a jeśli tego nie uczynią zostaną obciążeni karami administracyjnymi nałożonymi przez KNF (jedną z najdotkliwszych sankcji będzie kara w wysokości ponad 21 mln zł za naruszenia przepisów tego rozporządzenia). KNF ma również monitorować rynek ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych i będzie mogła wprowadzać zakazy lub ograniczenia sprzedaży produktów stwarzających zagrożenie dla klientów oraz prawidłowego funkcjonowania tego rynku.
Nowe przepisy mają obowiązywać od 1 stycznia 2018 r.
Źródło: https://www.premier.gov.pl/wydarzenia/decyzje-r...

Projekt ustawy o dystrybucji ubezpieczeń - dyrektywa IDD
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów.
Projekt ustawy zawiera rozwiązania zwiększające ochronę klientów zawierających umowy ubezpieczenia. Klienci będą korzystać z jednakowej ochrony niezależnie od różnic między kanałami dystrybucji ubezpieczeń.
Projekt ustawy wdraża do polskiego prawa przepisy dyrektywy unijnej w sprawie dystrybucji ubezpieczeń (tzw. dyrektywa IDD), która zaostrza wymogi stawiane sprzedawcom ubezpieczeń. Nowa ustawa zastąpi obowiązującą ustawę o pośrednictwie ubezpieczeniowym.
Zgodnie z propozycją, ochronę klienta zawierającego umowę ubezpieczenia wzmocnią m.in. przepisy dotyczące obowiązków informacyjnych. Przede wszystkim ma on otrzymywać odpowiednie informacje o produkcie ubezpieczeniowym i dystrybutorze ubezpieczenia. Ponadto, projekt ustawy zobowiązuje dystrybutorów ubezpieczeń do uczciwego, rzetelnego i profesjonalnego postępowania, zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów.
W projekcie ustawy uregulowano kwestie ujawniania przez dystrybutorów ubezpieczeń charakteru ich wynagrodzenia. W rezultacie dystrybutor ubezpieczeń będzie musiał ujawnić czy za swoją pracę otrzymuje honorarium (płacone bezpośrednio przez klienta), prowizję (uwzględnioną w kwocie składki ubezpieczeniowej), czy jakiś inny rodzaj wynagrodzenia. Klient otrzyma również podstawowe informacje o produkcie ubezpieczeniowym, jeśli dystrybutorem będzie zakład ubezpieczeń.
Prokonsumencki charakter nowych przepisów wzmacnia także zobowiązanie agenta oferującego ubezpieczenie uzupełniające do powiadamiania klienta (tak jak robi to agent ubezpieczeniowy), czy działa na rzecz jednego czy wielu zakładów ubezpieczeń oraz poinformowania go o firmach zakładów ubezpieczeń, na rzecz których wykonuje działalność agencyjną. Informacja ta ma znaczenie dla ujawnienia statusu takiego pośrednika, tzn. czy jest agentem wyłącznym czy multiagentem.
W projekcie ustawy zobowiązano również agentów ubezpieczeniowych, zakłady ubezpieczeń i brokerów ubezpieczeniowych do informowania klientów o wysokości wskaźnika kosztów dystrybucji oraz wskaźnika kosztów prowizji związanych z proponowaną umową ubezpieczenia. Ten obowiązek informacyjny będzie miał zastosowanie do umów ubezpieczenia na życie o charakterze inwestycyjnym. Rozwiązanie to zwiększy transparentność sprzedaży produktów ubezpieczeniowych o charakterze inwestycyjnym, zapewni ich porównywalność i zapobieganie zjawisku tzw. misselingu (sprzedaży usługi lub produktu nie odpowiadającego potrzebom klienta).
Zaproponowano, aby przed zawarciem umowy ubezpieczenia (lub umowy gwarancji) dystrybutor ubezpieczeń określał – na podstawie uzyskanych od klienta informacji – jego wymagania i potrzeby oraz podawał mu w zrozumiałej formie obiektywne informacje o produkcie ubezpieczeniowym. Chodzi o to, aby umożliwić klientowi podjęcie świadomej decyzji. Zatem proponowana umowa ubezpieczenia lub umowa gwarancji ubezpieczeniowej powinna być zgodna z wymaganiami i potrzebami klienta w zakresie ochrony ubezpieczeniowej.
Ponadto, dystrybutor ubezpieczeń ma przekazywać informacje o sobie oraz o umowie ubezpieczenia lub umowie gwarancji ubezpieczeniowej – w postaci papierowej lub na żądanie klienta za pomocą innego trwałego nośnika bądź za pośrednictwem strony internetowej – nieodpłatnie, w sposób jasny, dokładny i zrozumiały. Informacje te będą przekazywane w języku urzędowym państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym umowa ubezpieczenia jest zawierana lub innym języku, na który wyrażą zgodę strony umowy.
Zgodnie z projektem ustawy, wszystkie informacje, w tym informacje o charakterze reklamowym i marketingowym, kierowane przez dystrybutora ubezpieczeń do klienta mają być: jasne, rzetelne i niewprowadzające w błąd oraz sporządzone w języku urzędowym państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym umowa ubezpieczenia lub umowa gwarancji ubezpieczeniowej jest zawierana, lub innym języku, na który wyrażą zgodę strony umowy. Informacje o charakterze reklamowym lub marketingowym muszą być wyraźnie oznaczone.
Projekt ustawy zachowuje podział pośredników ubezpieczeniowych na: brokerów i agentów ubezpieczeniowych – z zastrzeżeniem niedopuszczalności łączenia obu funkcji. Określono także zasady ubezpieczania od odpowiedzialności cywilnej za wyrządzone szkody przez agentów ubezpieczeniowych i brokerów.
Zgodnie z projektem ustawy, powstanie nowy rejestr pośredników ubezpieczeniowych, do którego będą wpisywani: agenci ubezpieczeniowi, agenci oferujący ubezpieczenia uzupełniające (rejestr agentów), brokerzy ubezpieczeniowi oraz brokerzy reasekuracyjni (rejestr brokerów). Rejestr pośredników ubezpieczeniowych będzie prowadzony przez organ Komisję Nadzoru Finansowego w systemie rejestracji internetowej. Rejestr agentów będzie jawny w zakresie aktualnych danych, z wyłączeniem informacji dotyczących danych osobowych (numer PESEL lub numer innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, miejsce zamieszkania).
Komisja Nadzoru Finansowego ma nadzorować wykonywanie działalności w dziedzinie dystrybucji ubezpieczeń i dystrybucji reasekuracji.
KNF będzie zobowiązana do sprawowania nadzoru nad wszystkimi dystrybutorami ubezpieczeń oraz spełniania innych dodatkowych obowiązków, wynikających z jej uprawnień. Nadzór nad agentami ubezpieczeniowymi mają sprawować zakłady ubezpieczeń, jednak będą oni również podlegać częściowemu nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego. Agenci ubezpieczeniowi będą musieli np. udzielać na żądanie KNF informacji dotyczących ich działalności agencyjnej.
Z kolei rzecznik finansowy będzie rozpatrywał reklamacje i skargi na działalność pośredników ubezpieczeniowych oraz agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające.
Projekt ustawy zobowiązuje pracowników zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, agentów ubezpieczeniowych oraz brokerów ubezpieczeniowych do odbywania 15 godzin szkoleń zawodowych rocznie (przewidziano możliwość odbycia tych szkoleń w formie e-learningu). Takie szkolenia mają rozwijać odpowiednie kompetencje osób odpowiedzialnych za dystrybucję ubezpieczeń, pomóc im utrzymać wysokie standardy etyczne i dobrą reputację oraz zdobywać nowe umiejętności zawodowe.
W projekcie przewidziano sankcje karne za nieprzestrzeganie przepisów ustawy. Przykładowo kary: grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 będą mogły być nałożone za działalność agencyjną wykonywaną z naruszeniem wymogów określonych w ustawie; za wykonywanie czynności agencyjnych bez upoważnienia; za działalność brokerską w obszarach: ubezpieczeń lub reasekuracji bez wymaganego zezwolenia, za czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji bez upoważnienia.
Ustawa ma obowiązywać od 23 lutego 2018 r. (ostatni możliwy termin na wdrożenie dyrektywy), a 3 stycznia 2018 r. powinny wejść w życie regulacje odnoszące się do konfliktu interesów w ubezpieczeniowych produktach inwestycyjnych.
Źródło: https://www.premier.gov.pl/wydarzenia/decyzje-r...

Najnowsze informacje z Ministerstwa Rozwoju i Finansów: Obrót nowymi towarami z kategorii elektronika w procedurze VAT-marża
W wyniku monitoringu informacji zawartych w Internecie, w szczególności na popularnych platformach aukcyjnych, stwierdzono rozpowszechnioną praktykę stosowania procedury VAT-marża, przy obrocie nowymi towarami. Dotyczy to przede wszystkim towarów z kategorii elektroniki, a zwłaszcza telefonów komórkowych oraz tabletów.
Stosowanie procedury VAT1-marża regulują przepisy ustawy o VAT. W przypadku elektroniki ta szczególna procedura może dotyczyć wyłącznie artykułów używanych i to pod warunkiem, że zostały nabyte od:
• osób innych niż podatnicy podatku VAT;
• podatników podatku VAT, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
• podatników, jeżeli dostawa tych towarów podlegała procedurze VAT-marża.

Procedura VAT-marża może być więc stosowana tylko wówczas, gdy kupiono towar używany i zakup nie był opodatkowany VAT przez dostawcę. Zazwyczaj w procedurze VAT-marża sprzedawane są towary używane, skupowane od osób fizycznych, które nie są podatnikami.

Nie jest zatem prawnie możliwe stosowanie procedury VAT-marża do dostaw towarów nowych.

W związku z powyższym, Ministerstwo Finansów ostrzega:
1. zastosowanie procedury VAT-marża do dostaw towarów nowych jest niezgodne z przepisami ustawy o VAT i może wskazywać na chęć zaniżenia podstawy opodatkowania VAT, co skutkuje powstaniem zaległości podatkowej oraz sankcji VAT;
2. zastosowanie procedury VAT-marża, przy jednoczesnym odliczeniu podatku naliczonego od zakupu towarów jest niezgodne z przepisami ustawy o VAT i może prowadzić do powstania zaległości podatkowej oraz sankcji VAT.

Nie jest również prawnie możliwe zakupienie telefonów komórkowych, rozliczenie tego zakupu w schemacie odwróconego obciążenia i następnie dokonanie sprzedaży w procedurze VAT-marża.
W związku z tym w najbliższym czasie podatnicy, u których stwierdzono obrót tego rodzaju asortymentem opodatkowany w procedurze VAT-marża, otrzymają – celem sprawdzenia poprawności rozliczenia w podatku od towarów i usług z wykorzystaniem procedury VAT-marża – powiadomienia na ten temat w postaci:
• e-maila z adresu: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. – na adresy elektroniczne lub
• wiadomości tekstowej SMS – na numery telefonów.

Powiadomienia będą opatrzone podpisem „Ministerstwo Finansów Departament Poboru Podatków".
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Interpretacja indywidualna - zbycie wierzytelności własnych – nieprzedawnionych i przedawnionych
• Czy strata powstała ze zbycia wierzytelności własnych stanowi koszt uzyskania przychodów ?
• Czy strata ze sprzedaży wierzytelności przedawnionych może być uznana za koszt uzyskania przychodu ?
• W jaki sposób należy określić przychód ze sprzedaży wierzytelności własnej ?

Dyrektor Krajowej Infromacji Skarbowej w interpretacji z dnia 17 maja 2017 r. (1462-IPPB3.4510.75.2017.1.JBB) uznał, że jeżeli zbywana wierzytelność jest przedawniona, to art. 16 ust. 1 pkt 39 updop, bez względu na fakt, że uprzednio została zarachowana jako przychód należny – nie będzie miał zastosowania. Wynika to wprost z art. 16 ust. 1 pkt 20 updop, który ogranicza zaliczenie do kosztów podatkowych strat z tytułu sprzedaży wierzytelności, które stały się przedawnione.
Wyraźnie należy podkreślić, że art. 16 ust. 1 pkt 20 updop mówi o wierzytelnościach przedawnionych, a nie o wierzytelnościach, co do których ustała możliwość dochodzenia.
Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że zakresy przepisów art. 16 ust. 1 pkt 20 i art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o pdop są rozłączne i dotyczą odmiennych rodzajowo sytuacji, mianowicie odpisania jako przedawnionych wierzytelności i sprzedaży wierzytelności.
Wprawdzie w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 39 updop ustawodawca nie dokonuje podziału wierzytelności na przedawnione lub nie, niemniej taki podział w ustawie istnieje i aby skorzystać z uprawnienia, jakie daje art. 16 ust. 1 pkt 39 updop, należy najpierw zbadać, czy dana wierzytelność spełnia warunek określony w art. 16 ust. 1 pkt 20 updop, a dokładniej nie mieści się w tym przepisie. Przepisy ustawy czyta się łącznie. Skoro w art. 16 ust. 1 pkt 20 updop wskazano, że wierzytelności przedawnione nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu, to logiczną konsekwencją tego zapisu jest brak możliwości zaliczenia tych wierzytelności do kosztów podatkowych na podstawie kolejnego przepisu, tj. art. 16 ust. 1 pkt 39 updop. Straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy, aby mogły być uznane za koszt uzyskania przychodów nie mogą dotyczyć wierzytelności przedawnionych, co wynika z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy. Ponadto, uznanie za koszty podatkowe straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności przedawnionych prowadziłoby do łatwego obejścia przepisu art. 16 ust. 1 pkt 20 updop – wystarczyłoby bowiem sprzedać wierzytelności przedawnione za symboliczną złotówkę i uzyskać prawo do ich zaliczenia (poprzez wykazanie poniesionej na transakcji straty) do kosztów uzyskania przychodów.
Podsumowując, straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby mogły być uznane za koszt uzyskania przychodów nie mogą dotyczyć wierzytelności przedawnionych.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Wydatki na biuro dla menadżera stanowią koszty uzyskania spółki
Czy wynagrodzenie wypłacane menedżerom oraz wydatki poniesione na zapewnienie menedżerowi odpowiedniej infrastruktury biurowej i organizacyjnej oraz składników majątkowych, tj. telefon, laptop, samochód itp. stanowią dla Wnioskodawcy koszt podatkowy?
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 26 czerwca 2017 r. (0111-KDIB2-1.4010.69.2017.2.BJ) uznał, iż wydatki na korzystanie ze wskazanych we wniosku sprzętów i infrastruktury należących do Spółki, przez menedżera na podstawie zawartego z nim przez Spółkę kontraktu menedżerskiego, w celach służbowych mających ułatwić mu zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, jeżeli może ona udowodnić na podstawie zgromadzonych dokumentów (dowodów) służbowy charakter korzystania z tych środków. Obowiązkiem podatników bowiem, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów – w oparciu o zgromadzone dowody – jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (zabezpieczeniem źródła).
Nadmienić jednak trzeba, iż w sytuacji, gdy Spółka nie jest w stanie udowodnić służbowego charakteru wydatków, tj., że wydatki poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będą stanowiły one kosztów uzyskania przychodów.
Koszty udostępnienia ww. sprzętów i infrastruktury podmiotowi zarządzającemu na cele inne niż zarządzanie Spółką nie stanowią bowiem wydatków związanych z jej działalnością i nie wykazują związku przyczynowo – skutkowego z osiąganym przez nią przychodem.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Zmiana zwolnienia z podatku VAT od usług finansowych dot. kompleksowej obsługi realizacji transakcji płatniczych
Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 30 czerwca 2017 r. (PT6.8101.5.2017) uznał, że w związku ze zmianą przepisów ustawy o VAT od dnia 1 lipca 2017 r. w zakresie zwolnienia od podatku usług finansowych, uzasadnione jest przedstawienie zasad, według których usługi polegające na kompleksowej obsłudze realizacji transakcji płatniczych dokonywanych przy pomocy kart płatniczych, wykonywane przez organizacje płatnicze oraz agentów rozliczeniowych, powinny być kwalifikowane jako usługi zwolnione od podatku VAT.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Na mocy art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, ww. zwolnienie nie ma zastosowania do czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu.
Przepis art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. d) dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej3 dalej: „dyrektywa 2006/112/WE”), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku podlegają transakcje dotyczące m.in. płatności i przelewów.
Z dniem 1 lipca 2017 r. wejdzie w życie przepis art. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw4 uchylający art. 43 ust. 13 i 14 ustawy o VAT.
Artykuł 43 ust. 13 ustawy o VAT stanowi, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (z wyłączeniem usług stanowiących element usług pośrednictwa – art. 43 ust. 14 ustawy o VAT). Uchylenie przepisu ust. 13 i 14 w art. 43 ustawy o VAT prowadzi do zmiany podstawy prawnej stosowania zwolnienia od podatku w odniesieniu do niektórych usług finansowych. Od dnia 1 lipca 2017 r. możliwość stosowania zwolnienia w odniesieniu do usług finansowych, objętych przed tą datą zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, należy rozważyć na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 tej ustawy, interpretowanego z uwzględnieniem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) dotyczącego usług finansowych (w tym usług stanowiących element usług finansowych).
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Można zaliczyć w koszty zakup specjalistycznego ekspresu do kawy oraz wydatki na zatrudnienie baristów
Czy wydatki poniesione (ponoszone w przyszłości) na  zakup specjalistycznego ekspresu do kawy oraz na zatrudnienie/zakup usług baristów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy (w odpowiedniej proporcji do jego udziału w zysku Spółki) na podstawie art. 22 ust. 1 oraz ust. 8 (odpisy amortyzacyjne od ekspresu jako środka trwałego) ustawy o PDOF, jako tzw. koszty pośrednie, czyli koszty poniesione celem zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów?
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 13 czerwca 2017 r. (0114-KDIP3-1.4011.111.2017.1.AM) uznał, że koszty poniesione przez Spółkę (oraz proporcjonalnie do udziału w zysku przez Wnioskodawcę) w związku z zakupem ekspresu do kawy i zatrudnieniem specjalistycznej obsługi, sfinansowane ze środków obrotowych, należy uznawać za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 22 ust. 1 oraz ust. 8 ustawy o PDOF.
Źródło:http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Usługi kształcenia zawodowego i doradztwa
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 czerwca 2017 r. (I FSK 1896/15) orzekł, że pojęcia usług kształcenia zawodowego i doradztwa są pojęciami różniącymi się od siebie, zatem kierując się zasadą możliwie ścisłej wykładni przepisów prawa podatkowego dotyczących zwolnień od podatku, uznał, iż tylko w przypadku usług kształcenia zawodowego (przekwalifikowania zawodowego) - przy założeniu spełnienia pozostałych przesłanek - możemy mówić o zwolnieniu od VAT. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi doradcze rozpoczynające się w trakcie szkoleń wyceniane są odrębnie i na fakturze również zajmują odrębne pozycje, jako dwie różne usługi a nie jedno świadczenie kompleksowe – nie mogą korzystać ze zwolnienia. Ponadto opis usługi wskazuje, że usługa szkoleniowa jest możliwa do wykonania bez usług doradztwa, natomiast doradztwo jedynie bazuje na wiedzy teoretycznej nabytej podczas szkolenia.
Przepisy ustawy VAT odnoszą się do takiej sytuacji, w której to usługi głównej nie można wykonać bez usługi dodatkowej. Reasumując, usługi doradcze świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz uczestników szkoleń rozpoczynające się w trakcie szkoleń i pozostające w związku merytorycznym z przedmiotem szkoleń, finansowane ze środków publicznych nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, lecz podlegają opodatkowaniu podstawową 23% stawką VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/808A906525

Ministerstwo Sprawiedliwości w obronie konsumentów
Ministerstwo Sprawiedliwości, stając w obronie konsumentów, przygotowało projekt ustawy, który właśnie trafił do konsultacji międzyresortowych. Proponowane w nim przepisy wzmacniają prawa konsumentów – zobowiązują sąd do zbadania, czy roszczenie jest przedawnione. Jeśli po analizie materiału dowodowego sąd stwierdzi, że upłynął termin przedawnienia, oddali powództwo. I żadna czynność dłużnika nie będzie już do tego potrzebna. W projekcie zapisano także, by w wyjątkowych przypadkach sąd mógł, po rozważeniu interesów obu stron, nie uwzględnić upływu terminu przedawnienia, jeżeli wymagają tego względy słuszności.

Skrócony czas na egzekucję
Projekt przewiduje skrócenie podstawowego terminu przedawnienia z 10 do 6 lat. W przypadku roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz dotyczących świadczeń okresowych (np. czynsz najmu i dzierżawy) wynosiłby on jednak, tak jak dotychczas, 3 lata. Jako koniec biegu przedawnienia projekt przyjmuje ostatni dzień roku kalendarzowego, w którym upływa termin.
Zmianie ulega też inny istotny termin. Gdy sąd stwierdzi o istnieniu roszczenia w wyroku lub ugodzie, z chwilą uprawomocnienia się tej decyzji zaczyna biec ponownie termin przedawnienia. Dziś wynosi on aż 10 lat. To czas, w którym wierzyciel może egzekwować roszczenie. W projekcie proponuje się skrócenie tego terminu do 6 lat (lub 3 lat w przypadku roszczeń dotyczących świadczeń okresowych). To wystarczający okres dla wierzyciela, aby podjął czynności zmierzające do egzekucji roszczenia. Po tym czasie należy przyjąć, że nie jest zainteresowany realizacją roszczenia.

Ważna gwarancja
Projekt przewiduje też zmiany w Kodeksie postępowania cywilnego, które dotyczą egzekucji komorniczej z rachunku bankowego. Od 8 września 2016 r. obowiązuje bowiem przepis, na mocy którego komornik może zająć rachunek bankowy dłużnika drogą elektroniczną. Obecnie banki są zobowiązane do bezzwłocznego przekazania zajętej kwoty komornikowi, co uniemożliwia podjęcie przez dłużnika obrony, nawet jeśli zajęcie jest bezzasadne, bo dług został uregulowany lub roszczenie jest przedawnione. Zgodnie z projektem Ministerstwa Sprawiedliwości kwota, którą zajął komornik, nie trafi na konto komornika wcześniej niż po upływie 7 dni. To okres, w którym dłużnik będzie mógł wnieść powództwo o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, co umożliwi mu wyjaśnienie sprawy.
Taki tryb nie będzie jednak możliwy, gdy komornik zajmie rachunek, by ściągnąć należne alimenty lub rentę. Wtedy bank bezzwłocznie przekaże zajętą kwotę komornikowi. W tym przypadku dobro dzieci i osób, którym przysługuje renta, jest ważniejsze, niż dobro tych, wobec których komornik prowadzi postępowanie egzekucyjne.

Źródło: https://www.ms.gov.pl/pl/informacje/news,9522,ministerstwo-sprawiedliwosci-w-obronie-konsumentow.html

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Zapłata do niemieckiej spółki komandytowej z tytułu leasingu
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka podała, że przedmiotem jej działalności jest m.in. produkcja metalowych wyrobów gotowych, z wyłączeniem maszyn i urządzeń.
Spółka na rzecz niemieckiej spółki komandytowej dokonuje płatności m.in. z tytułu opłat za leasing sprzętu komputerowego. Wspólnikami niemieckiej spółki komandytowej są osoby fizyczne będące niemieckimi rezydentami podatkowymi, jak również osoba prawna będąca niemieckim rezydentem. W świetle niemieckich przepisów prawa podatkowego spółka komandytowa, na rzecz której Wnioskodawca dokonuje płatności z tytułu leasingu sprzętu komputerowego nie jest podatnikiem podatku dochodowego, podatnikami podatku dochodowego są natomiast wspólnicy tej spółki. Wnioskodawca jest w posiadaniu certyfikatów rezydencji wszystkich wspólników spółki komandytowej, na rzecz, której dokonywane są płatności z tytułu leasingu sprzętu komputerowego. Certyfikaty rezydencji posiadane przez Wnioskodawcę potwierdzają niemiecką rezydencję podatkową wspólników spółki komandytowej, na rzecz której dokonywane są płatności z tytułu leasingu sprzętu komputerowego.
Leasingowany sprzęt komputerowy obejmuje:
komputery stacjonarne,
notebooki,serwery,
macierze dyskowe.

Spółka zobowiązała się do regularnego uiszczania rat leasingowych w terminie do 15-go dnia każdego miesiąca z góry (począwszy od miesiąca, w którym przekazano przedmiot leasingu) oraz do ponoszenia wszelkich kosztów utrzymania przedmiotu leasingu, a także do pokrycia wszelkich kosztów związanych z umową leasingu.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy - mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny - Spółka jest zobowiązana do pobrania podatku dochodowego u źródła od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz spółki niemieckiej z tytułu rat leasingowych płaconych za sprzęt komputerowy?
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 maja 2017 r. (II FSK 1204/15) orzekł, że nie ulega wątpliwości, że sprzęt wynajmowany przez Spółkę należy zaliczyć do urządzeń, jednakże przy interpretacji powołanych przepisów nie można pomijać przymiotnika "przemysłowy", a więc "dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle". Przemysł natomiast oznacza "produkcję materialną polegającą na wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych". Słusznie więc Sąd pierwszej instancji wskazał, że wynajmowany przez Spółkę sprzęt nie jest urządzeniem przemysłowym, gdyż nie jest ze swej istoty przeznaczony do procesu masowej produkcji. Niewątpliwie każde urządzenie przemysłowe jest urządzeniem ułatwiającym pracę, ale nie każde urządzenie ułatwiające pracę jest urządzeniem przemysłowym".
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4BB08706C3

Przychód z nieodpłatnego świadczenia - umowa użyczenia
Czy w związku z zawarciem przez Spółkę umowy użyczenia w celu korzystania z nieruchomości albo innych obiektów, występuje po stronie Wnioskodawcy przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia ( art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) ?
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 czerwca 2017 r. (II FSK 1546/15) orzekł, że biorąc pod uwagę poglądy doktryny oraz orzecznictwo sądowe, które opowiada się za szerokim rozumieniem pojęcia nieodpłatnego świadczenia, za świadczenie o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać wszystkie te zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy. Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest taka sytuacja, że otrzymujący przysporzenie, w tym przypadku Spółka, nie będzie zobowiązana do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, np. obniżki ceny z tytułu świadczonej usługi. Jeżeli zatem zostanie zawarta umowa użyczenia określonego obiektu, nieruchomości, po stronie Spółki wystąpi przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, polegający na tym, że Spółka nie będzie zobowiązana płacić za prawo do stosownego korzystania z cudzej nieruchomości/rzeczy. W konsekwencji będzie musiała rozpoznać w związku z taką sytuacją przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Warto zaznaczyć, że przychód powstaje pomimo tego, że umowy są zawarte w ramach PGK i przez spółkę energetyczną, która w prowadzonej działalności składniki majątku stanowiące własność innych osób wykorzystuje w celu , np. usuwaniu kolizji urządzeń elektroenergetycznych i elektrycznych z innymi obiektami infrastruktury budowlanej istniejącymi lub planowanymi, przygotowaniu instalacji elektrycznych oraz zabudowie urządzeniami energetycznymi.
źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/39A2510D27

Wniosek o interpelację indywidualną czy opinia zabezpieczająca w kwestii stosowania klauzuli?
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 czerwca 2017 r. (II FSK 935/17) potwierdził stanowisko organu skarbowego i stwierdził co następuje.
Żądanie udzielenia interpretacji odnosi się co prawda do przepisów dot. interpretacji indywidualnych (art. 14m § 1 i § 2 pkt 1 w związku z art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej), lecz w uzasadnieniu swojego stanowiska wyraźnie wskazuje na przepisy dot. klauzuli ( art. 119a i nast. Ordynacji podatkowej).
Żądanie sformułowane w złożonym przez spółkę wniosku wykracza poza zakres przedmiotowy interpretacji indywidualnej, gdyż odnosi się do nowego trybu procesowego, w ramach którego minister finansów publicznych może dokonać oceny, czy w sytuacji przedstawionej przez podatnika znajdzie zastosowanie art. 119a Ordynacji podatkowej, czy też przepis ten nie będzie stosowany w jego sytuacji.
Taką procedurą jest opinia zabezpieczająca, uregulowana w przepisach art. 119w § 1-119z-f Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 119w § 1 tej ustawy, zainteresowany może zwrócić się do ministra właściwego do spraw finansów publicznych o wydanie opinii zabezpieczającej.
Do rozstrzygania o możliwości zastosowania przepisów w zakresie wydawania opinii zabezpieczających nie są zatem powołane organy upoważnione do wydawania interpretacji indywidualnych.
źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/00FBD21582

Wynagrodzenia z tytułu montażu środków trwałych wlicza się do ich wartości początkowej
Czy koszty wynagrodzeń, premii oraz tzw. 13-tej pensji wypłacane pracownikom wykonującym montaże składników majątku, które będą w Spółce środkami trwałymi, mogą być ujęte bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g, tj. w dacie postawienia ich do dyspozycji lub wypłaty?
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 maja 2017 r. (III SA/Wa 2232/16) orzekł, że decydującym kryterium pozwalającym zakwalifikować koszty pracownicze do wartości początkowej wartości środka trwałego jest bez wątpienia stopień powiązania wydatków na rzecz tych pracowników z nabywanym środkiem trwałym.
Jeżeli koszty wynagrodzeń związane będą z osobami zaangażowanymi w proces montażu środka trwałego, to stanowić będą − stosownie do treści art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych − część składową jego wartości początkowej. Bez procesu montażu bowiem składniki majątku w omawianym przypadku nie mogłyby zostać oddane do użytkowania.
źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/066120B73B

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Ostrzeżenie Ministerstwa Finansów przed optymalizacją podatkową w ramach podatkowych grup kapitałowych
Ministerstwo Finansów zidentyfikowało przypadki wykorzystywania podatkowych grup kapitałowych do agresywnej optymalizacji w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT).W powtarzających się schematach działania spółki dokonywały zbycia kluczowych składników majątku (np. zabudowanych nieruchomości komercyjnych), bezpośrednio po czym cały dochód ze sprzedaży przekazywały jako darowiznę do spółki powiązanej. Transakcji towarzyszyły dodatkowe operacje polegające na wymianie udziałów, utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej (PGK) i zbyciu udziałów otrzymanych z tej wymiany skutkujące rozwiązaniem nowoutworzonej PGK. W rezultacie tych operacji, dokonanych w krótkich odstępach czasu, dochody zrealizowane na sprzedaży wskazanego majątku nie zostały opodatkowane CIT. Przeanalizowane przez Ministerstwo Finansów transakcje, zrealizowane z wykorzystaniem tej optymalizacji, obejmowały majątek o wartości wielu miliardów złotych w skali kraju.

1. Mechanizm agresywnej optymalizacji
W sytuacji wyjściowej spółka A, której udziałowcem jest spółka holdingowa (podmiot polski lub zagraniczny), zamierza dokonać zbycia składników majątku (np. centrum handlowe), z którego dochód ze sprzedaży podlegałby opodatkowaniu 19% CIT. W typowych sytuacjach wytworzenie składników majątkowych spółki A (wybudowanie centrum handlowego) było finansowane częściowo z kredytu bankowego.

2. Kryteria sztuczności
W omawianym schemacie optymalizacyjnym występuje szereg okoliczności wskazujących na sztuczność tej operacji i jej podporządkowanie celowi, jakim jest osiągnięcie nienależnej korzyści podatkowej w postaci uniknięcia opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży składników majątku przez Spółkę A, który był następnie przekazany do Spółki B w drodze darowizny:

3. Konsekwencje
Ministerstwo Finansów ostrzega, że powyżej opisane transakcje mogą podlegać ocenie z punktu widzenia przepisów o klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania (art. 119a Ordynacji podatkowej).

4. Interpretacje indywidualne w schematach optymalizacyjnych
Z analizy interpretacji indywidualnych uzyskiwanych przez spółki w ramach poszczególnych schematów optymalizacyjnych wynika że w wielu przypadkach interpretacje były wydawane w oparciu o identyczne wnioski, tj. wnioski, w których opis stanu faktycznego oraz sformułowane pytania podatników były identyczne. W wielu przypadkach interpretacje były też wnioskowane przez spółki w organizacji lub spółki nie prowadzące jeszcze żadnej działalności, które dopiero po uzyskaniu interpretacji były „dostarczane" przedsiębiorcy, który zdecydował się na wdrożenie optymalizacji (ten sposób działania został opisany w Ostrzeżeniu nr 002/17 z 22 maja 2017 r.).
Należy podkreślić, że transakcje przekształceń majątkowych przedsiębiorstw lub zbycia kluczowych składników majątku są co do zasady unikalne; nie ma bowiem dwóch dużych przedsiębiorstw które działałyby w ten sam sposób i z wykorzystaniem tych samych składników majątku. Sytuacja, w której wnioski o interpretacje indywidualne, dotyczące takich unikalnych transakcji (obejmujące np. kombinację sprzedaży nieruchomości i darowizny w ramach PGK lub sprzedaż przedsiębiorstwa, o której mowa w Ostrzeżeniu nr 002/17), są identyczne jak kilkanaście/kilkadziesiąt innych wniosków, dotyczących innych przedsiębiorców z innych branż, musi prowokować pytania odnośnie przyczyn takich anomalii oraz ich skutków dla podatników. Ten sposób działania przy uzyskaniu interpretacji budzi bowiem wątpliwości, czy opis sytuacji (stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe) przedstawiony w tego rodzaju „hurtowo produkowanych" wnioskach należycie oddawał rzeczywisty przebieg konkretnej transakcji u określonego przedsiębiorcy.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

PIT: Przychód z tytułu przedawnienia zobowiązania też się przedawnia
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 12 czerwca 2017 r. (0111-KDIB2-2.4011.71.2017.1.JW) uznał, że odnosząc się do momentu powstania przychodu z tytułu przedawnienia zobowiązania, należy wskazać, że powstaje on w momencie upływu terminu przedawnienia, a nie wg uznania wierzyciela. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, że zobowiązanie przedawniło się w 2010 r. Z tego też powodu przychód ten winien być wykazany w zeznaniu podatkowym za 2010 r., a termin płatności podatku upłynął z dniem 30 kwietnia 2011 r.
W myśl art. 59 § 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) – zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części na skutek przedawnienia. Stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej – zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Skoro więc termin płatności podatku z ww. tytułu upłynął w 2011 r., to zobowiązanie podatkowe Wnioskodawczyni, w myśl przywołanych powyżej przepisów Ordynacji podatkowej przedawniło się z dniem 31 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni nie będzie więc zobowiązana do opodatkowania i wykazania omawianego przychodu powstałego z tytułu przedawnienia opisanego we wniosku zobowiązania, które to przedawnienie nastąpiło w 2010 r. w zeznaniu podatkowym za 2016 r. ani też nie będzie zobowiązana do skorygowania zeznania podatkowego za 2010 r. ze względu na upływ terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Zakup karnetów sportowych dla pracowników
Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych (w odpowiedniej proporcji), zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione na zakup (ze środków obrotowych spółki komandytowej) karnetów sportowych, tj. w postaci karnetów na siłownię i inne formy wypoczynku ruchowego (karty multisport)?
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 8 czerwca 2017 r. (0111-KDIB2-1.4010.66.2017.1.BJ) uznał, że wydatki na rzecz pracowników w postaci zakupu świadczeń (karnetów) sportowych ponoszone przez Spółkę komandytową ze środków obrotowych, są pośrednio związane z prowadzoną przez tę Spółkę działalnością. Korzystanie przez pracowników z tego typu świadczeń służy integracji i poprawie komunikacji wewnętrznej pracowników, sprzyja zwiększeniu wydajności i efektywności pracy, zintegrowaniu pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji przekłada się na wysokość osiąganych przez tę Spółkę przychodów. Należy więc uznać, że zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów Spółki komandytowej.
Reasumując, koszty poniesione przez Spółkę komandytową w związku z zakupem karnetów na siłownię i inne formy wypoczynku ruchowego (karty multisport) w części sfinansowanej ze środków obrotowych tej Spółki należy uznać za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

CETA - umowa o wolnym handlu UE - Kanada
Tymczasowe stosowanie umowy o wolnym handlu UE – Kanada (CETA)
W najbliższym czasie można spodziewać się rozpoczęcia prowizorycznego stosowania umowy o wolnym handlu zawartej przez Unię Europejską z Kanadą (tzw. umowa CETA – Comprehensive Economic Trade Agreement). Umowa została podpisana 30 października 2016 r. w trakcie Szczytu UE - Kanada, a następnie opublikowana w Dzienniku Urzędowym UE L 11 z 14.01.2017 r. Dla formalnego wejścia w życie tej umowy niezbędne jest jej ratyfikowanie przez wszystkie państwa członkowskie UE. W przypadku Polski nastąpi to po ratyfikacji umowy przez Prezydenta za zgodą Parlamentu.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/krajowa-administracja-skar...

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Dochód małoletniego dziecka z działalności gospodarczej
Zmarły mąż wnioskodawczyni był wspólnikiem spółki cywilnej. W umowie spółki przewidziano, że w razie śmierci któregokolwiek ze wspólników, spadkobiercy zmarłego wspólnika wchodzą do spółki na jego miejsce. Mocą poświadczenia dziedziczenia z dnia 26 września 2013 r. spadek z mocy ustawy nabyła wnioskodawczyni, małoletni syn wnioskodawczyni i jej męża oraz małoletni syn męża z innego związku, w udziałach wynoszących po 1/3 części każde z nich, z dobrodziejstwem inwentarza. Między małżonkami istniała rozdzielność majątkowa. W związku z nabytym udziałem w zyskach i stratach spółki wnioskodawczyni zgłosiła rozpoczęcie działalności gospodarczej w stosownym rejestrze, zaś małoletnie dzieci zostaną wpisane do rejestru po osiągnięciu pełnoletniości. Dochody z działalności w formie spółki cywilnej będą opodatkowane na zasadach ogólnych, przy czym w 2013 r. działalność przyniosła stratę, a w styczniu 2014 r. również nie osiągnięto dochodów.
" Czy miesięczny dochód małoletniego dziecka z działalności gospodarczej należy doliczyć do miesięcznych dochodów wnioskodawczyni z tegoż samego tytułu i od łącznej kwoty tychże dochodów wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w trakcie roku podatkowego?
Czy po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym PIT-36, do dochodów wnioskodawczyni z tytułu działalności gospodarczej należy dodać dochody jej małoletniego dziecka z tego samego tytułu, wykazując je jednocześnie w załączniku PIT/M?"
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 czerwca 2017 r. (II FSK 1411/15) zgodził się z wyrokiem WSA, który orzekł, że postawienie znaku równości pomiędzy dochodem z udziału w spółce, będącego niewątpliwie (zgodnie z art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f.) dochodem z pozarolniczej działalności gospodarczej a dochodem z pracy, nie ma żadnej podstawy prawnej.
W rezultacie dochód małoletniego dziecka z działalności gospodarczej należy doliczyć do dochodów rodziców.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/7A3636C322

Wydatki na spotkania, w tym na osoby towarzyszące, (rodziny) kontrahentów i przedstawicieli kontrahentów
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 marca 2017 r. (II FSK 536/15) orzekł, że wydatki ponoszone przez spółkę na osoby towarzyszące (rodziny) kontrahentów / przedstawicieli kontrahentów uczestniczących w organizowanych przez spółkę spotkaniach nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela argumentacji spółki. Zasadniczo opiera się ona na twierdzeniu, że jest to działanie zmierzające do dotarcia do jak najszerszego grona odbiorców. Rzecz jednak w tym, że odbiorcami, nawet potencjalnymi produktów i usług spółki nie mogą być rodziny kontrahentów czy przedstawiciele kontrahentów. Specyfika oferowanych produktów i usług jest tego rodzaju, że jej potencjalnymi odbiorcami mogą być tylko określone, odznaczające się specyficznymi właściwościami podmioty. Trudno przyjąć, że realnymi odbiorcami autobusów, maszyn budowalnych, samochodów ciężarowych oraz usług księgowych kadrowych logistycznych i informatycznych przeznaczonych imiennie dla innych podmiotów z grupy kapitałowej spółki mogą być osoby zupełnie postronne względem tej działalności. Zatem wydatek poniesiony na rzecz osób, które klientami spółki być nie mogą, a przynajmniej jest bardzo mało prawdopodobne, aby były, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów albowiem nie przyczyni się do powstania przychodów spółki.
Okoliczność, że spółka w ramach spotkań biznesowych oferuje atrakcje także dla osób towarzyszących (rodzinom) kontrahentów lub ich przedstawicieli można ewentualnie rozważać jako wydatek wizerunkowy, reprezentacyjny. Wówczas jednak, z mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. wydatek taki także nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/9F615A3E13

CFC - zagraniczna spółka kontrolowana – wystarczy zwolnienie jednego rodzaju przychodu
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 14 marca 2017 r. (I SA/Gl 1350/16) orzekł, że w świetle art. 24a ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.) zagraniczna spółka zyskuje przymiot zagranicznej spółki kontrolowanej, jeżeli co najmniej jeden z wymienionych w pkt b rodzajów przychodów w państwie siedziby (zarządu) zagranicznej spółki podlega zwolnieniu bądź wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w tym państwie, bez względu na to, czy zwolnienie to jest czy też nie jest obwarowane spełnieniem określonych warunków w państwie siedziby, pod warunkiem spełnienia pozostałych kryteriów wynikających z tego przepisu.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/DE358EC265

Bilet lotniczy a podatek u źródła
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 30 marca 2017 r. (2461-IBPB-1-3.4510.15.2017.2.AB) uznał, że jeżeli płatność z tytułu zakupu biletów lotniczych została dokonana na rzecz niezależnego przedstawiciela mającego siedzibę w Polsce, pośredniczącego w wykonaniu usługi przez przewoźnika zagranicznego, czyli w sytuacji, w której agent/biuro podróży jest przedstawicielem niezależnym (niespełniającym przesłanki z art. 4a pkt 11 lit. c) updop, to w takim przypadku, nie będzie miał zastosowania art. 21 ust. 1 updop. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych należności.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Ostrzeżenie MF przed optymalizacją podatkową z wykorzystaniem spółek zagranicznych z uwagi na przepisy dotyczące tzw. miejsca zarządu
Ministerstwo Finansów ostrzega przed stosowaniem schematów agresywnej optymalizacji podatkowej polegających na nadużywaniu podmiotów – głównie spółek kapitałowych – formalnie zarejestrowanych za granicą w sytuacji, gdy są one faktycznie polskimi podatnikami i są zarządzane z terytorium Polski.
Ostrzeżenie to dotyczy w szczególności sytuacji, w której polscy podatnicy (osoby fizyczne lub prawne), prowadzący działalność gospodarczą w Polsce i osiągający dochody z terytorium Polski, są kuszeni propozycjami oszczędności podatkowych polegającymi na tzw. „przeniesieniu działalności do innego kraju". W tym celu rejestrowane są spółki na terytorium kraju obcego, które nie prowadzą tam rzeczywistych operacji gospodarczych (tzw. „conduit company", „letterbox company"), w których polski podatnik nabywa udziały i poprzez które ma być kontynuowana jego działalność w Polsce, przy czym dochody mają w założeniu podlegać opodatkowaniu wyłącznie na terytorium tego kraju obcego. W tym celu używane są zarówno spółki z siedzibą w rajach podatkowych, jak też podmioty z terytorium UE (np. Czechy, Luksemburg, Wielka Brytania, Słowacja, Cypr, Malta, Holandia, Szwecja) oraz innych krajów europejskich np. Szwajcarii.
Innym wariantem tej optymalizacji jest rejestrowanie spółki na terytorium kraju sąsiedniego w celu nabywania samochodów luksusowych lub sportowych. Samochody te, wyposażone w zagraniczne tablice rejestracyjne, są następnie udostępniane do wyłącznego korzystania w Polsce przez osoby fizyczne, stale przebywające w Polsce (np. na terenie jednego województwa) i będące udziałowcami tych spółek.
Ministerstwo Finansów ostrzega, że tego rodzaju operacje mogą być uznane za agresywną optymalizację podatkową i nie prowadzą do skutecznego wyłączenia opodatkowania w Polsce. Zapobieżenie unikaniu opodatkowania w Polsce może być w takich wypadkach zrealizowane przez władze skarbowe z wykorzystaniem klauzuli obejścia prawa podatkowego lub też poprzez ustalenie miejsca zarządu podmiotu zagranicznego – także w okresie sprzed wejścia w życie przepisów tej klauzuli.

Obowiązek podatkowy w Polsce
Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od wszystkich swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wystarczające jest spełnienie tylko jednego z dwóch wskazanych warunków.

Ustalenie miejsca zarządu
Ministerstwo Finansów wyjaśnia, że ustalenie miejsca wykonywania zarządu nie ma charakteru wyłącznie formalnego. Ocena dla potrzeb ustalania miejsca zarządu takiego podmiotu nie powinna zawężać się do stwierdzenia, że np. dokument lub uchwała organu zarządzającego, został podpisany poza terytorium Polski. Dokument oznaczony jako podpisany w państwie obcym może podlega ocenie, czy rzeczywiście okoliczności dotyczące wytworzenia tego dokumentu wskazują na proces podejmowania decyzji za granicą.
Okolicznościami pomocniczymi dotyczącymi procesu decyzyjnego mogą być korespondencja e-mailowa (służbowa), miejsca spotkań z pracownikami, zleceniobiorcami, doradcami, odbiorcami lub dostawcami, dowody przebywania w innym państwie, takie jak koszty związane z przejazdami lub przelotami, wynajmem mieszkania lub posiadanie mieszkania za granicą przez członka organu zarządzającego.

Skutki
Jeżeli więc SPV – formalnie zarejestrowana za granicą – w rzeczywistości posiada zarząd w Polsce, to zgodnie z przepisami podatkowymi podlega ona opodatkowaniu od całości jej dochodów w Polsce. Oznacza to, że zarząd spółki SPV ma obowiązek zapłaty podatku dochodowego, złożenia deklaracji rocznej i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy w Polsce. Na SPV ciąży także obowiązek poboru podatku u źródła od należności wypłacanych przez nią do innych odbiorców według reguł nakładanych przez prawo polskie, a członkowie jej zarządu – także tzw. „nominee board members" zapewniani w ramach usług typu „corporate services" – podlegają odpowiedzialności podatkowej i karnoskarbowej według polskich przepisów.
Zasady te dotyczą nie tylko przyszłych rozliczeń SPV, ale obejmują również przeszłe okresy rozliczeniowe, w tym sprzed 15 lipca 2016 r., tj. sprzed wprowadzenia przepisów o klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. Ministerstwo Finansów informuje, że skorygowanie rozliczeń podatkowych wraz z uiszczeniem zaległości podatkowej przed wszczęciem postępowania kontrolnego pozwala na uchronienie się przed tymi konsekwencjami.

Ministerstwo Finansów przestrzega przed próbami tworzenia sztucznej dokumentacji potwierdzającej procesy biznesowe lub decyzyjne w spółkach typu SPV opisanych powyżej.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/krajowa-administracja-skar...

Polska wśród inicjatorów międzynarodowego porozumienia przeciw unikaniu opodatkowania
• Wicepremier Mateusz Morawiecki podpisał 7 czerwca 2017 r. Konwencję przeciwdziałającą ukrywaniu dochodów przed opodatkowaniem.
• Dzięki temu do umów podatkowych zostaną wprowadzone mechanizmy, które pozwalają na uszczelnienie systemów podatkowych i ograniczenie nieuczciwego unikania opodatkowania na poziomie międzynarodowym.
• Konwencja będzie promować uczciwą konkurencję między firmami, ponieważ wyeliminuje wiele możliwości międzynarodowej optymalizacji podatkowej.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Noclegi i zakwaterowanie dla zleceniobiorców a podatek dochodowy od osób fizycznych Agencja pracy tymczasowej zadała następujące pytania:
1. Czy wartość zapewnianych zleceniobiorcom nieodpłatnie noclegów stanowi ich przychód z umowy zlecenia, o którym mowa w art. 13 pkt 8 u.p.d.o.f., a tym samym czy w odniesieniu do ww. kwot strona winna wypełniać obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z treścią art. 41u.p.d.o.f.?;
2. Czy wartość zapewnianego tak obywatelom polskim, jak i cudzoziemcom, nieodpłatnie zakwaterowania oraz transportu zbiorowego na trasie pomiędzy miejscem zakwaterowania a miejscem wykonywania powierzonych zadań będzie stanowić przychód z umowy zlecenia, o którym mowa w art. 13 pkt 8 u.p.d.o.f., a tym samym czy w odniesieniu do ww. kwot strona winna wypełniać obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z treścią art. 41 u.p.d.o.f.?

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 17 maja 2017 r. (I SA/Wr 44/17) orzekł, że zarówno koszty zakwaterowania, stworzenia odpowiedniego zaplecza socjalnego, jak również dojazdu do określonego i zmieniającego się w zależności od okoliczności miejsca wykonywania zlecenia są przede wszystkim kosztami pracodawcy i to ponoszonymi w jego interesie wynikającym z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie zaś w interesie zleceniobiorcy. W świetle powyższego za nieprawidłowe Sąd uznał zastosowania w sprawie art. 11 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 2, art. 1, art. 13 pkt 8 oraz art. 41 u.p.d.o.f.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/6F9E292F50

Kontrola krzyżowa nie pozwala na przedłużenie zwrotu podatku VAT
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 maja 2017 r. (I FSK 201/17) orzekł, że przedłużenia terminu zwrotu podatku, na podstawie art. 87 ust. 2 zdanie drugie ustawy o VAT, nie można uzasadniać czynnościami niemieszczącymi się w zakresie danej procedury weryfikacyjnej podatnika.
W spornej kwestii dopuszczalności podejmowania przez organy podatkowe tzw. kontroli krzyżowych względem kontrahenta podatnika w toku postępowania weryfikacyjnego zasadność zwrotu bezpośredniego nadwyżki podatku od towarów i usług naliczonego nad należnym, prowadzonego w trybie czynności sprawdzających, wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów z dnia 24 października 2016 r., sygn. akt I FPS 3/16 (publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). W tezie przedmiotowej uchwały stwierdzono, iż w przypadku przedłużenia terminu zwrotu różnicy podatku w związku z weryfikacją prowadzoną na podstawie art. 87 ust. 2 zdanie drugie ustawy o VAT w ramach czynności sprawdzających, o których mowa w dziale V Ordynacji podatkowej, nie jest możliwe żądanie od kontrahentów podatnika wykonujących działalność gospodarczą przedstawienia dokumentów w celu sprawdzenia ich prawidłowości i rzetelności.
Badanie zakresu uprawnień, jakie w ramach danej procedury, przysługują organowi w celu takiej weryfikacji leży poza granicami sprawy dotyczącej przedłużenia terminu zwrotu podatku.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/87534EF26E

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Ostrzeżenie MF przed optymalizacją podatkową: Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z wykorzystaniem obligacji
Analizy przeprowadzone przez służby skarbowe ujawniły próby optymalizacji podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych z wykorzystaniem obligacji nabywanych w ramach grupy podmiotów powiązanych, w których uczestniczą fundusze inwestycyjne zamknięte (FIZ).
Przykładowo spółka komandytowa jest właścicielem budynku, który generuje przychody z najmu lokali. Wspólnikiem w spółce komandytowej, uprawnionym do udziału w dominującej części zysku jest luksemburska spółka SCSp.
Ministerstwo Finansów ostrzega, że opisane transakcje podlegają ocenie z punktu widzenia przepisów o klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania.
W przypadku stwierdzenia, że transakcje były dokonywane w sposób sztuczny, uzasadniający użycie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania, organy kontrolne określą przewidziane w prawie podatkowym konsekwencje polegające na pozbawieniu nienależnie uzyskanej korzyści podatkowej. W szczególności przychody FIZ z odsetek od obligacji mogą być uznane za formę udziału w dochodach spółek transparentnych podatkowo zależnych od FIZ – czyli przychód, który nie korzysta ze zwolnienia podatkowego. W zależności od okoliczności konkretnej sprawy mogą wystąpić również inne dotkliwe konsekwencje podatkowe polegające np. na wyłączeniu odsetek od obligacji z kosztów uzyskania przychodów Spółki Celowej.
Stwierdzenie uszczupleń podatkowych wskutek tego rodzaju transakcji może się wiązać z odpowiedzialnością przewidzianą w przypadku sprawstwa lub pomocnictwa w popełnieniu czynów zabronionych w Kodeksie Karnym Skarbowym.
Ministerstwo Finansów informuje, że skorygowanie rozliczeń podatkowych wraz z uiszczeniem zaległości podatkowej przed wszczęciem postępowania kontrolnego pozwala na uchronienie się przed tymi konsekwencjami.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych
Projekt przewiduje, że przedsiębiorcy będą mogli corocznie jednorazowo rozliczyć nakłady na środki trwałe do 100 tys. złotych, przy minimalnej wartości nakładów w wysokości 10 tys. zł. Limit 100 tys. zł obejmuje łączną kwotę odpisu amortyzacyjnego oraz kwotę dokonanej wpłaty na poczet dostawy środka trwałego. Instrument ten będzie stanowił zachętę zarówno dla firm już funkcjonujących, jak i osób planujących rozpoczęcie działalności gospodarczej. Ponieważ zmiana jest korzystna dla podatnika, będzie ona mogła mieć zastosowanie także do inwestycji dokonanych w roku podatkowym przed momentem jej wejścia w życie.
Źródło: https://www.premier.gov.pl/wydarzenia/decyzje-r...

Obniżenie stawki VAT na e-booki, w celu zrównania ich ze stawkami na książki drukowane
Parlament Europejski wyraził zgodę, aby państwa członkowskie zrównały stawki na e-booki, do poziomu stawek na książki drukowane.
Propozycja wyszła z Komisji Europejskiej. Obecnie, e-booki muszą być opodatkowane minimalną stawką 15%, a niektóre państwa mogą je opodatkować stawką obniżoną minimum 5%,a w niektórych przypadkach nawet zero. Dotyczy to publikacji drukowanych.
Źródło: http://www.europarl.europa.eu/news/en/press-roo...

Wykorzystanie kuponu rabatowego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 10 maja 2017 r. (I SA/Po 1313/ przyznał rację wnioskodawcy, że wykorzystanie rabatów kuponowych do kupna towarów i usług od pośrednika czy bezpośrednio do sprzedającego przez platformę internetową nie prowadzi do powstania przychodu.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/DA3E580ABE

Koszty wynajęcia samolotu
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 5 kwietnia 2017 r. (1462-IPPB1.4511.87.2017.1.KS) uznał, że poniesione wydatki, związane z wynajęciem samolotu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, o których mowa art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Charakter tych wydatków jest bowiem związany z kreowaniem określonego wizerunku Kancelarii na zewnątrz.
Wydatki poniesione przez Kancelarię na wynajęcie samolotu w celu umożliwienia Zagranicznym Gościom Kancelarii bezpośredniego powrót z Polski do Stanów noszą znamiona reprezentacji, gdyż mają na celu stworzenie pozytywnego wizerunku Kancelarii. Należą zatem do katalogu wydatków, które zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 powoływanej ustawy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Informacja w sprawie ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw
Prezydent dnia 18 maja 2017 r. podpisał ustawę z dnia 11 maja 2017 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw. Zgodnie z nowymi regulacjami zmienią się zasady zaliczania wpłat dokonywanych przez płatnika składek na koncie – najpierw będą regulowane najstarsze zaległości w składkach.
Ustawa wprowadza zmianę ustawy z dnia 28 maja 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw. Nowela ta odnosi się do przyjętych w niej maksymalnych rocznych limitów wydatków Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu urlopów rodzicielskich i mechanizmu korygującego. Wiąże się ona ze zmianą stanu prawnego obowiązującego od 2 stycznia 2016 r., dotyczącą włączenia dodatkowego urlopu macierzyńskiego do urlopu rodzicielskiego.
Ustawa co do zasady wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia (dotyczy to definicji oraz zmian porządkujących przepisy dotychczasowe bądź dodających w tym celu nowe przepisy). Z dniem 1 października 2017 r. wchodzą w życie uregulowania odnoszące się do numeru rachunku składkowego, zakresu ewidencjonowania na koncie płatnika oraz dostosowujące (z zakreślonym terminem do 31 grudnia 2017 r.)., które umożliwią działanie w praktyce rozwiązań merytorycznych wchodzących w życie od dnia 1 stycznia 2018 r.Z dniem 1 stycznia 2018 r. wchodzą w życie przepisy stanowiące, iż należności z tytułu składek opłaca się jedną wpłatą na przydzielony przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych numer rachunku składkowego oraz regulacje dotyczące numeru rachunku składkowego dla płatnika składek.
Źródło: http://www.prezydent.pl/prawo/ustawy/podpisane/...

Spółki Komandytowe mogą na fakturach używać nazw skróconych
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (dalej również: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność podlegającą opodatkowaniu.
Pełna nazwa Spółki to „KAPITOL Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa”, a skrócona nazwa Spółki zgodnie z regulacjami Kodeksu spółek handlowych, to „KAPITOL Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k.” Takie nazwy wynikają ze statutu Spółki oraz zostały wskazane we właściwych zgłoszeniach, m.in. na potrzeby podatku od towarów i usług.
Ze względu na długą nazwę Spółki, nie wszyscy kontrahenci oraz instytucje mają praktyczną możliwość jej stosowania w pełnej czy skróconej formie, zgodnie z Kodeksem spółek handlowych. W konsekwencji, niektórzy z kontrahentów Spółki oraz niektóre instytucje stosują skrót postaci „KAPITOL Sp. z o.o. sp.k.”, który jest umieszczana m.in. na fakturach wystawionych przez jej kontrahentów dokumentujących nabycie przez Spółkę towarów i usług związanych z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Spółce przysługuje prawo do obniżania kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur wystawionych przez jej kontrahentów, zawierających nazwę „KAPITOL Sp. z o.o. sp.k.”, nie będąc jednocześnie zobowiązaną do wystawiania not korygujących do tych faktur?
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 4 maja 2017 r. (0113-KDIPT1-1.4012.65.2017.1.MW) uznał, że w sytuacji, gdy na otrzymanych przez Wnioskodawcę fakturach umieszczono nazwę skróconą Wnioskodawcy inną od nazwy skróconej zawartej w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, lecz na podstawie innych danych zawartych w fakturze, takich jak adres oraz numer identyfikacji podatkowej jest możliwa identyfikacja Spółki, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowych faktur, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zastosowanie opisanej wyżej nazwy odbiorcy na fakturach nie powoduje błędu skutkującego koniecznością wystawienia not korygujących, gdyż nie wpływa to na prawidłowość tych dokumentów. W związku z powyższym faktury te mogą stanowić podstawę do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z nich wynikające.
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/faces/views/szczegoly/szcz...

Koszty wyżywienia pracownika w delegacji powyżej limitu stanowią jego przychód bez względu na formą wypłaty
Rezygnacja przez pracodawcę z wypłacania diety na rzecz zapewnienia bezpłatnego i pełnego wyżywienia nie oznacza, że w takiej sytuacji zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) u.p.d.o.f. nie określa limitu dla należności związanych z wyżywieniem pracownika podczas podróży służbowej orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dni 9 maja 2017 r. (II FSK 945/15) orzekł, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a u.p.d.o.f.
Nawet w sytuacji gdy dodatkowe koszty wyżywienia y są wypłacane na podstawie faktur zewnętrznych przedstawionych przez pracownika. Jak również w sytuacji, gdy pracownik kupuje wyżywienie na rzecz firmy, posługując się karta płatniczą firmy.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/62F9EF30F6

Nowe zasady wnoszenia skarg na interpretacje indywidualne
• 1 czerwca 2017 r. zmienia się sposób zaskarżania interpretacji indywidualnych.
• Podatnik, który nie zgadza się z wydaną interpretacją, wniesie skargę od razu do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
• Skróci to drogę odwoławczą, a tym samym czas oczekiwania na weryfikację interpretacji przez sąd.
• Od wydanej interpretacji nie przysługuje odwołanie lub zażalenie. Osoba, która nie zgadza się z rozstrzygnięciem, może je zaskarżyć do sądu administracyjnego.

Do 31 maja 2017r. warunkiem wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego jest wcześniejsze wezwanie dyrektora KIS do usunięcia naruszenia prawa. Należy to zrobić w ciągu 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu interpretacji.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/en/ministerstwo-finansow/w...

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.

Międzynarodowe standardy sprawozdawczości finansowej dla ubezpieczycieli (IFRS 17) wejdą w życie od 2021 r.
18 maja 2017 zostały wydane Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej dla ubezpieczycieli: MSSF 17 (ang. International Financial Reporting Standard IFRS 17). Obowiązek ich stosowania wejdzie od okresów sprawozdawczych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2021 lub później.
Źródło: http://www.ifrs.org/Current-Projects/IASB-Proje... ; http://www.ifrs.org/Features/Pages/IFRS-17-insu...

Ostrzeżenie Ministerstwa Finansów przed optymalizacją podatkową z wykorzystaniem wartości firmy
W dniu 22 maja 2017 Ministerstwo Finansów wydało kolejne ostrzeżenie, tym razem dotyczące sztucznych transakcji polegających na aporcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przykładowo Spółka A wnosi aport do Spółki B, ta następnie odprzedaje do spółki C. W sytuacji takiej może znaleźć zastosowanie klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania (art. 119a Ordynacji podatkowej).
Tytułem przykładu można wskazać sytuację, w której Spółka B została zawiązana przez kancelarię doradczą w przeszłości pod inną nazwą i istniała przez wiele miesięcy – z siedzibą w tej kancelarii – jako spółka nieaktywna bez żadnych związków kapitałowych czy biznesowych ze Spółkami A i C. Na tym etapie, mimo braku jakiejkolwiek działalności operacyjnej, Spółka B uzyskała interpretację indywidualną dotyczącą skutków hipotetycznego zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP. Dopiero po uzyskaniu interpretacji, zawarciu umowy na wdrożenie optymalizacji dla Spółek A lub C, ustaleniu wynagrodzenia jako kilku procent od „oszczędności podatkowej" i rozpoczęciu działań restrukturyzacyjnych nastąpiło zbycie udziałów tej spółki przez kancelarię na rzecz stron umowy o wdrożenie optymalizacji, połączone ze zmianą nazwy Spółki B.
Powyższe ostrzeżenie zostało wydane w zgodzie z zaleceniami Raportu Końcowego OECD z 2015 r. w zakresie przeciwdziałania erozji bazy podatkowej i przerzucania zysków (BEPS), działania nr 12.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Komunikat Ministerstwa Finansów – ograniczenie ścigania słupów?
W związku z pojawiającymi się publikacjami dotyczącymi rzekomego ograniczenia przez służby skarbowe ścigania tzw. „słupów", czyli fikcyjnych płatników VAT, kierownictwo administracji skarbowej zleciło szczególną staranność dotyczącą wdrażania opisywanej w mediach instrukcji wewnętrznej MF.
Źródło: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiad...

Ograniczenie odliczenia do 50% podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją samochodów, w przypadku gdy są one używane dla celów zwolnionych i opodatkowanych
We wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Wnioskodawca posiada flotę samochodową, w skład której wchodzą pojazdy samochodowe różnego rodzaju, w tym pojazdy wykorzystywane w sposób mieszany, tj. do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz do innych celów.
Używanie pojazdu w sposób "mieszany" nie wyklucza jednak sytuacji ponoszenia przez Spółkę wydatków związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą np. opłaty za przejazd autostradą lub opłaty parkingowe ponoszone w związku z podróżą służbową pracownika, usługi parkowania pojazdów na parkingach strzeżonych, naprawa usterek i uszkodzeń powstałych w trakcie podróży służbowych, nabycie paliwa na potrzeby podróży służbowej, obowiązkowe przeglądy okresowe, gwarancyjne, pogwarancyjne pojazdów, sezonowe wymiany opon pojazdów, okresowe mycie pojazdów w związku z koniecznością dbania o wizerunek Spółki. Każdy z wymienionych wydatków ma wyłączny związek z działalnością gospodarczą Spółki jak to ma miejsce w przypadku okresowych przeglądów pojazdów. W innych przypadkach nieponiesienie wydatków np. przeglądów gwarancyjnych pojazdów prowadziłoby do poniesienia strat ekonomicznych.
Obecnie Wnioskodawca odlicza 50% VAT od wszystkich wydatków związanych z pojazdami osobowymi używanymi w sposób mieszany przy ograniczeniu w odliczeniu VAT od nabycia paliw do niektórych pojazdów zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT
W związku z powyższym zadano następujące pytanie
Czy od wydatków, które są w całości związane z działalnością gospodarczą Spółki i dotyczą pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT ma ona prawo do odliczenia 100% VAT?
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 maja 2017 r. (I FSK 1530/15) orzekł, że wymienione wyżej wydatki są bezpośrednio związane z użytkowanymi przez Wnioskodawcę samochodami, a odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków nie można dokonywać z pominięciem regulacji zawartych w art. 86a ustawy. Sąd nie potwierdził pełnego odliczenia.

Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/B250591E1D

Przekształcenie spółki akcyjnej w spółkę jawną – zmiana umowy spółki podlega PCC
Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnej podlegały, na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 3 w zw. z ust 1 pkt 1 lit. k) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. nr 68, poz. 450 ze zm.) czynności prawne zmiany umowy spółki, polegające na przekształceniu spółki akcyjnej w spółkę jawną, a w konsekwencji czy zastosowanie do tych operacji znajdował również art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. f i art. 9 pkt 11 lit. a tej ustawy?
Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 15 maja 2017 r. (II FPS 1/17) uznał, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają, na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 3 w zw. z ust 1 pkt 1 lit. k) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) czynności prawne zmiany umowy spółki, polegające na przekształceniu spółki akcyjnej w spółkę jawną.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/666362D781

Refaktura ubezpieczenia – zwrot odsetek od nienależne zapłaconego podatku VAT
Spółka zwróciła się o zwrot uprzednio zapłaconych nienależnych odsetek z tytułu nienależnie naliczanego podatku VAT.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 maja 2017 r. (I FSK 1623/15) orzekł, że odsetki nie miały charakteru akcesoryjnego i przy znał podatnikowi rację, orzekając, że podatnik ma prawo do zwrotu odsetek bez konieczności korygowania deklaracji.
Źródło:  http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/38DBC9C118

Dołożyliśmy wszelkich starań, aby informacje przekazywane w naszym Newsletter były zgodne ze źródłem ich pochodzenia. Jednocześnie nie bierzemy odpowiedzialności za ich prawidłowość, kompletność ani aktualność.